CARRIERETIJGER VS HUISMUTS || MARIJE

Laatst gaf ik een interview aan Het Moederfront over mijn keuze om thuisblijfmoeder te zijn en dat bracht me op een idee:

In een maatschappij waar arbeidsparticipatie één van de speerpunten van de regering is, verliest de rol van huisvrouw en/of thuisblijfmoeder aan waardering en respect. Anderzijds wordt de werkende moeder soms verweten egoïstisch te zijn: je stelt je carrière boven de zorg voor je kinderen.
Ik ben ervan overtuigd dat we als moeder allemaal doen wat ons het beste lijkt en het welzijn van onze kinderen voorop stellen.
Om meer inzicht te krijgen in de beweegredenen van beide kanten, heb ik besloten een reeks interviews te publiceren met zowel werkende moeders als thuisblijfmoeders. Ik denk namelijk dat meer inzicht leidt tot meer begrip en meer respect. En dat vind ik belangrijk: emancipatie draait om vrije keus. Laten we elkaar daarin steunen in plaats van aanvallen of veroordelen.
Girls support girls.

Vandaag aan het woord: Marije

Hi, ik ben Marije. Ik woon samen met mijn man en kinderen Fons (2) en Noor (3,5 maanden) in een piepklein dorpje in de kop van Overijssel. Voordat ik moeder werd werkte ik bij een grote verzekeraar als administratief medewerker. Inmiddels ben ik thuisblijfmoeder en blog ik op MrsMama over mijn leven met mijn kinderen.

1. Heb je bewust de keuze gemaakt om te blijven werken/thuisblijfmoeder te worden? En zo ja, wat was voor jou het belangrijkste argument om de keuze te maken die je hebt gemaakt?

Ik heb inderdaad bewust ervoor gekozen om thuisblijfmoeder te worden. Ik kom zelf uit een groot gezin. Mijn moeder heeft altijd gewerkt, maar toen ik kwam (ik was haar vierde kind) heeft ze ervoor gekozen om thuis te blijven met en voor de kinderen. Ik heb dat zelf als enorm fijn ervaren en heb dat ook als voorbeeld genomen toen ik zelf moeder werd. Mijn moeder was mijn basis en ik hoop dat ook te zijn voor mijn kinderen.

2. Welke rol had je partner in dit besluit?

Mijn man en ik hebben het uiteraard uitvoerig besproken voordat het zover was. Ik vind dat ik niet de enige ben die hierover kan beslissen, we runnen immers samen een huishouden. Ook hij vindt het een fijn idee dat ik thuis ben voor onze kinderen.

3. Heeft het financiële aspect invloed gehad op je keuze? En op welke manier?

Eén van de afwegingen was dat ik heel weinig geld zou overhouden als ik mijn kinderen drie volledige dagen per week naar de opvang zou moeten brengen. Ik heb altijd gewerkt en vind het ook leuk om te werken, maar omdat ik destijds niet een baan had waar ik gelukkig van werd was de keuze om thuisblijfmoeder te worden snel gemaakt.

4. Wat zie je als het grootste voordeel voor jou en je gezin aan werken/thuis zijn?

Het fijnste aan thuisblijfmoeder zijn vind ik dat ik alle bijzondere momenten samen met mijn kinderen mag meemaken. De eerste lachjes, eerste keer omrollen, eerste stapjes, noem maar op. Met stip op nummer twee vind ik het gebrek aan stress in de ochtend en avond. Wij hoeven ons niet te haasten om de kinderen op tijd naar het kinderdagverblijf te brengen en ook ’s avonds kunnen we op tijd eten en het bad- en bedritueel zonder tijdsdruk doen.

5. En wat als het grootste nadeel?

Als thuisblijfmoeder sta je altijd ‘aan’. Heel soms is het fijn om even geen mama te zijn. Om even jezelf te zijn en je eigen dingen te doen. Gelukkig ondersteunt mijn man dat en is hij altijd bereid om even de zorg voor de kinderen over te nemen zodat ik iets voor mezelf kan doen.

6. Thuisblijfmoeders gebruiken vaak als argument dat het goed is voor de hechting en daarmee de ontwikkeling van het kind als minimaal één van de ouders het eerste/2/3 jaar thuis en beschikbaar is. Hoe kijk jij hier tegenaan?

Ik ben het daar zeker mee eens en voor mij is het ook een belangrijk punt geweest toen ik besloot thuisblijfmoeder te willen worden. Inmiddels zie ik ook wel dat die hechting een ‘probleem’ kan zijn als je kind voor het eerst naar school of de peuterspeelzaal gaat. Ik probeer mijn zoon, inmiddels ruim twee jaar oud, te leren dat ik niet de enige belangrijke persoon ben in zijn leven. Hij gaat regelmatig op pad met zijn opa of oom, logeert bij familie of gaat fietsen met zijn tante. Hij geniet daar gelukkig ook enorm van en ik hoop dat ik hem, naast die stabiele basis, ook kan meegeven dat het fijn is om dingen voor zichzelf te doen.

7. Eén van de argumenten van werkende moeders is dat arbeidsparticipatie goed is voor je persoonlijke ontwikkeling en het je (financieel) onafhankelijk maakt. Hoe kijk je hier tegenaan?

Ook ik krijg wel te maken met dit vooroordeel. Ik zou mijn persoonlijke ontwikkeling moedwillig laten stagneren en teren op de zak van mijn man. Maar weet je? Ik ben zó enorm gegroeid sinds ik thuisblijfmoeder ben. Mijn kinderen zijn mijn spiegel. Ze leren me geduldig te zijn, aandacht te hebben en voor mezelf op te komen. Ze leren me zoveel meer dan wat ik geleerd heb tijdens mijn werkzame leven.

Dat ik financieel afhankelijk ben van mijn man vind ik geen probleem. We hebben samen deze beslissing gemaakt. Samen staan wij hier volledig achter en samen runnen wij dit gezin. Mocht zijn salaris wegvallen door wat voor reden dan ook en ik zou weer moeten gaan werken: geen probleem. Wat moet, dat moet. Maar voor nu ben ik ontzettend gelukkig met hoe de situatie nu is.

8. Zou de keuze om thuisblijfouder te worden makkelijker gemaakt moeten worden, bijvoorbeeld met een financiële vergoeding door de overheid?

Ik voel me een bevoorrecht mens dat ik thuisblijfmoeder kan en mag zijn. Ik weet dat er veel vrouwen zijn die dit ook wel zouden willen, maar waarbij het financieel niet lukt. Ik denk dat het voor die vrouwen ontzettend fijn zou zijn om een financiële vergoeding te krijgen om thuis te blijven bij de kinderen mogelijk te maken.

9. Zou de keuze om te blijven werken makkelijker gemaakt kunnen worden en op welke manier?

Het zou voor mij niks veranderd hebben in de keuze die ik nu heb gemaakt. Of ik nu wel of niet makkelijker zou kunnen blijven werken, ik was nog steeds thuisblijfmoeder geworden.

10. Heb je gevoelsmatig genoeg tijd voor/met je kind en hoe staat dit in verhouding met de tijd voor jezelf? Ben je tevreden met de situatie zoals die nu is, of zou je iets willen veranderen?

Ik heb zeeën van tijd met mijn kinderen en dat vind ik fantastisch. Met mijn man heb ik afgesproken dat ik ééns in de zoveel tijd iets alleen ga doen. Hij werkt fulltime thuis en kan dus ook makkelijk bijspringen als dat nodig is. Dat is zeker nu we een newborn van 3 maanden hebben heel fijn. Als ik even zin heb om alleen boodschappen te doen, dan kan dat negen van de tien keer ook. Heerlijk! Me-time beleef ik ook als de kinderen op bed liggen trouwens, dus ik heb niet de behoefte om vaak nachten of weekenden weg te gaan of iets dergelijks. Mij maak je bijvoorbeeld ook heel gelukkig met een goed boek of een fijne film op de bank ’s avonds. Heerlijk!

Enorm bedankt voor je medewerking aan dit persoonlijke interview, Marije!

Vind jij het ook leuk om mee te doen met dit project, stuur me dan even een mailtje via lindakorner83@gmail.com of een dm via Instagram.


Liefs,
Linda ♥