TRAVEL || HAVANA & TRINIDAD

We zijn alweer ruim 7 maanden terug van onze rondreis door Centraal-Amerika, maar het is er nooit van gekomen om het laatste deel van de reis hier te delen. Cuba! En dat terwijl dit de kers op de taart was van al het moois, wat is Cuba bijzonder!

Dag 84, van Cancun naar Havana

Begin april vlogen we dus van Cancun, Mexico naar Havana, Cuba. Op het moment dat we wegreden in de speciale vluchthavenbus bedacht ik me dat mijn was nog aan de waslijn hing in het hostel! O nee... daar gaan m'n laatste strings en t-shirts! Dat wordt steeds hetzelfde aan in Cuba...
De vlucht van Mexico naar Cuba is maar een uurtje, maar de hele fuss eromheen maakt het een lange reis. In de rij om toeristenbelasting te betalen, in een andere rij om een stempel te halen om Mexico uit te mogen, in een volgende rij om in te checken en je bagage af te geven. Etc. Op Cuba zelf is het nog 3x erger. Daar wordt je handbagage 2x gecontroleerd, moet je in de rij om je visum te tonen, een gesprekje te houden, papieren te overhandigen dat je écht verzekerd bent voor ziektekosten in het buitenland bij je Nederlandse ziektekostenverzekering en daarna héél lang op je backpack wachten. Een meisje ging er bijna vandoor met Roel z'n backpack omdat ze dezelfde flightbag hadden. Gelukkig viel het ons op - onze tassen kwamen ongeveer tegelijkertijd op de band - en werd ons een hoop gedoe bespaard. Maar niet voor lang: bij het laatste controlepunt bleek Roel degene te zijn die eruit werd geplukt voor een random controle van zijn bagage.... Ik mocht wachten en zag hoe ze zijn tas shirtje bij shirtje, souvenir bij souvenir uitpakten. Hey, dit is een grappig ding (speeltje voor een neefje thuis), laten we hier even mee spelen... En poeder om limonadesiroop in een lokale smaak van te maken, laten we daar eens een uitgebreide drugstest op uitvoeren. Ik stond doodmoe en onderuit gezakt te zuchten en te steunen, en tot overmaat van ramp riep de ene medewerkster tegen de andere, in het Spaans: 'Schiet even op met die meneer, zijn vrouw staat hier te wachten en die is zwanger!' For the record: ik was toen nog niet zwanger. Roel had de grootste lol!

Gelukkig stond onze ride nog op ons te wachten toen we eindelijk naar buiten kwamen, om ons veilig naar onze 'casa particular' te vervoeren. Aan hostels doen ze niet in Cuba, je slaapt bij mensen in huis. In praktijk blijken dit een soort hostels, of beter nog, simpele hotels, met een eigen badkamer en vaak de mogelijkheid om te ontbijten (en soms zelfs mee te eten met de pot 's avonds). Maar voor we in de auto konden stappen, moesten we weer in de rij om ons Mexicaanse geld om te wisselen voor Cubaans geld. Dat was ook al een uitdaging: je kan namelijk bijna nergens pinnen in Cuba! Maar je wil ook niet met zakken vol cash door Mexico reizen... Daarom pinden we zoveel mogelijk op het vliegveld van Cancun, om dat dan weer in te wisselen op het vliegveld van Havana. Klinkt een beetje omslachtig, en dat is het ook. Om het allemaal nog ingewikkelder te maken betaal je als toerist op Cuba met een andere munteenheid dan de lokale bevolking. Dit om te voorkomen dat toeristen misbruik maken van de economie op Cuba. Cuba is communistisch. De mensen daar verdienen omgerekend tussen de 15 euro per maand (bv. de schoonmaker) en 50 euro per maand (een arts) en krijgen daarnaast een maandelijks pakket aan levensmiddelen. Het inkomen van de Cubanen en de prijzen zijn op elkaar afgestemd, maar met ons westerse inkomen zouden we als een kind in een snoepwinkel zijn. Vandaar dat wij met een munt betalen die qua waarde gelijk is aan de dollar.
Welkom op Cuba!  

Dag 85 & 86

Wat een beleving is Havana! Het is net of je terug gaat in de tijd. De mensen hebben wel mobiele telefoons. Geen smartphones, maar ouderwetse klaptelefoontjes. De prachtige, oude Amerikaanse auto's rijden overal. Deels om toeristen op te pikken die graag betalen voor een ritje in zo'n klassieker, deels omdat dit gewoon de auto's zijn die de mensen hier hebben. Heel tof om te zien!
Het is een andere wereld. Aan internet doen ze niet (wennen! het valt me nu pas op hoe gewend we zijn om 'even iets op te zoeken'!'), er zijn geen supermarkten, sterker nog, er zijn bijna helemaal geen winkels, en geld opnemen kan alleen in dure hotels na lang in de rij staan. Het is er warm en zonnig en de mensen zijn buitengewoon vriendelijk. Overal hangen posters en zie je muurschilderingen van Fidel Castro en Che Guevara. Viva la revolucion!
Roel en ik gebruiken de eerste dagen om de stad een beetje te verkennen. Kaart mee en lopen, geweldig! En veilig, want Havana kent geen achterbuurten. We eindigen in het oude centrum, waar grote terrassen vol met mensen het plein sieren. Er is 1 zaakje in de hoek waar bijna niemand zit. Zal daar soms iets mis zijn? Omdat alleen daar plek is, gaan Roel en ik er toch zitten. En er is niets mis! Live muziek, lekkere tapas en prima bier! Zo zie je maar wat een kuddedieren we zijn... we volgen de drukte!
We bezoeken ook nog het revolutiemuseum, helaas zonder camera. Uiteraard is de informatie en de geschiedenis vrij eenzijdig, maar het museum is zeker de moeite waard om heen te gaan als je in Havana bent!

Op de foto's hieronder zie je de prachtige dingen die we tegenkwamen in deze stad. Het is bijna een beetje overweldigend!

Dag 87, van Havana naar Trinidad

Als toerist is het niet makkelijk om te reizen met het openbaar vervoer op Cuba. Je kunt er in principe alleen betalen met de lokale munteenheid, die je als toerist niet in je bezit hebt. Daarnaast is het een stuk ingewikkelder om informatie te vinden over vertrektijden en bestemmingen dan dat we gewend zijn in de andere landen waar we doorheen gereisd zijn. We kiezen in dit geval voor de veilige weg: in een groot hotel in het centrum van de stad hebben we een shuttle kunnen regelen van Havana naar Trinidad. Trinidad is een plek op een uur of 3 rijden van Havana, die op de lijst van het Unesco Erfgoed staat. Om 14:00u  moeten we klaar staan en worden we, samen met 6 anderen, opgehaald. We stoppen onderweg bij een restaurant om te plassen en wat hebben ze daar... een supermarkt!! We slaan meteen flessen water en wat blikjes cola in! 
De eigenaar van onze casa in Havana heeft een casa voor ons geregeld in Trinidad. Zonder internet komt het neer op netwerken! ;) Na wat zoeken, bellen en rondvragen door de chauffeur (onze casa is kennelijk niet zo bekend), staan we eindelijk voor de deur bij Rosa.
Rosa is een volle, vriendelijke vrouw die samen met haar man en verwende kater (hij krijgt verse garnalen als avondeten!) de casa runt. Onze kamer is een soort combinatie van een tienerkamer en een bordeel: alles is van roze en rood velours en plush en er hangen zwarte posters met romantische teksten en veel hartjes aan de muur. Desalniettemin is het er erg comfortabel: een heerlijk bed, een warme douche... Maar het allermooiste is toch wel het enorme dakterras, waar je uitkijkt over de hele stad! Aan het eind van de middag hoopt de lucht zich op tegen de bergtoppen tot dreigende donderwolken, iedere dag opnieuw, en wordt de warme en zonnige dag afgesloten met een enorme onweersbui. Prachtig!

Dag 88, Playa Ancón

Na een heerlijk en uitgebreid ontbijt in de casa besluiten Roel en ik naar Playa Ancón te gaan, een dromerig wit strand op zo'n 45 minuten van Trinidad. We lopen de stad in en houden daar een motortaxi aan. Hij brengt ons naar het strand en haalt ons aan het eind van de dag weer op. Als we ruim op tijd op de afgesproken plek staan, vind ik het best spannend of hij wel echt komt of niet! Maar uiteraard komt hij ons netjes halen. Fijn!
Het strand is prachtig! Het zand is wit, de zee is helder... Het waait hard, dus het is redelijk rustig en we hebben alle tijd en ruimte om te ontspannen. Ahh, als ik de foto's terug zie, krijg ik meteen heimwee!

Dag 89, Trinidad

Op onze tweede dag in Trinidad moeten we op zoek naar een shuttle voor de terugreis naar Havana een dag later, hopen we nog een supermarkt te vinden voor iets lekkers en maken we een stadswandeling. Die shuttle vinden we net op tijd, 5 minuten voor sluitingstijd lopen we binnen. Een supermarkt vinden we ook, en Roel is zo verheugd dat ze er bussen met (nep-)Pringles verkopen, dat hij zonder naar de prijs te kijken inlaadt... Bij het afrekenen slaan we stijl achterover. Teruggerekend waren de bussen chips bijna €4,- per stuk haha! En dat op een beperkt budget en geen mogelijkheid om te pinnen... Hahaha, zo stom van ons! Maar we hebben er van genoten, hoor!

De stad is met al haar kleuren in één woord fantastisch! Ook in dit geval zeggen de foto's meer dan ik kan doen in woorden, dus geniet ervan:

Dag 90, van Trinidad naar Havana

En dan is het alweer tijd om terug te gaan naar Havana. Om 8:00u 's ochtends zitten we in de bus... Gaaaaappp...! We stoppen weer bij de supermarkt (yes, weer water inslaan! zo fijn om niet zuinig aan te hoeven doen met zo'n basisbehoefte!). Terug in Havana zijn we vooral erg moe. We hebben een afspraak met onze contactpersoon (die onze casa heeft geregeld, en de taxi. eigenlijk dé man met een internetverbinding in de buurt die dus alle regelzaken doet) om goede (en echte!) Cubaanse sigaren te kopen. En verder maken we er een chilldag van! 

Dag 91, Havana

O nee, een tegenslag! Hebben we ons budget zo mooi afgestemd op de kosten die we zouden maken, blijkt er een factor te zijn waar we geen rekening mee hebben gehouden: uitreiskosten. Op het vliegveld moet je een soort belasting betalen om het land te mogen verlaten, en uiteraard kan dat wederom alleen contant. We lopen naar een groot hotel aan de andere kant van het centrum en bereiden ons erop voor dat we lang in de rij moeten staan. En het is zooooo warm..! We moeten meerdere keren even stoppen om bij te komen en water te drinken. In het hotel aangekomen is er airco! En... geen rij! Wat fijn, worden we toch nog beloond voor ons vroege opstaan (dat is ook meteen een tip: zorg dat je voor 11:00u in het hotel bent, dan heb je de grootste kans om geholpen te worden en niet al te lang te hoeven wachten!). Pinnen is trouwens alleen mogelijk met creditcard... dus niet met je gewone pinpas!

Als we dan toch moeten pinnen, kunnen net zo goed wat extra's opnemen voor souvenirs! Aangezien we nu aan de andere kant van het centrum zijn, besluiten we daar rond te wandelen en zien we weer allemaal nieuwe, mooie dingen. Wederom verwijs ik je naar de foto's! 
In de middag lopen we terug naar het oude centrum om daar een grote overdekte markt te bezoeken. We kopen souvenirs, voor onszelf en voor de mensen thuis, ik koop leren sandalen waar ik een paar dagen eerder al verliefd op ben geworden. En we kijken vol verbazing naar een stand vol puppy's! Babyhondjes, die verkocht worden, gewoon op straat. Enorm schattig, maar vooral: superzielig!

En dan breekt onze laatste avond alweer aan. Tijd om onze tas voor de laatste keer te pakken! We gaan nog een laatste keer uiteten en proosten met cocktails op einde van een geweldige reis! 

En hier nog even het heeeeerlijke ontbijt wat we iedere dag kregen voor €5,- p.p.! We hoefden soms niet eens meer te lunchen... En daaronder een foto van Roel en de vriendelijke casa-meneer. Deze plek is echt een aanrader! Ook in de toeristische sector merk je dat Cuba een communistisch land is: Je boekt een casa via Miguel (de contactpersoon met internetverbinding waar ik eerder al over vertelde) van Casa 1932  en hij regelt de rest. Zo zorgen ze dat niet de ene casa helemaal vol zit en de ander amper klanten heeft, maar dat iedereen zo'n beetje gelijk voorzien is. Best eerlijk! Ook kan Miguel je helpen met shuttles, waar geld te wisselen etc.

Dag 92, de ALLER ALLER laatste dag, van Havana naar Amsterdam

En dan is het zover... Naar huis! Na ruim 3 maanden rondreizen door Centraal-Amerika - 8 landen, al die mensen die we ontmoet hebben, al die overweldigende natuur die we gezien hebben, al die cultuurshocks... geslapen in hostels, op slaapzalen, in lodges, in tenten... aan het strand, in de jungle, in de stad... Roels enorme baard die ik supersexy vind... ons chronisch gebruinde lijf... zoveel zon... iedere paar dagen die tas weer inpakken, uitpakken... vieze bussen, geld gestolen, een kakkerlak in m'n tas ... maar zoveel moois! - stappen we nu in het vliegtuig terug naar Nederland.
Onze tas staat ruim op tijd klaar, het laatste half uurtje ga ik op het dakterras liggen in bikini om nog even optimaal van de zon te genieten en de hele reis nog eens te overdenken. Ik word er helemaal melancholisch van...
Straks begint het gewone leven weer!
De terugreis verloopt voorspoedig, we hebben heel luxe een directe vlucht van Havana naar Amsterdam. Helaas blijkt op Schiphol dat Roel z'n tas kwijt is. Wederom achtergehouden bij de douane van Cuba, vermoeiend... (we krijgen 'm uiteindelijk pas 2 weken later weer terug, uiteraard half leeggeroofd). Maar dat mag de pret niet drukken, bij aankomst staan onze ouders met spandoeken en cadeaus op ons te wachten. Een warm welkom en wat is het, ondanks deze prachtige ervaring, fijn om thuis te zijn!

Lang de tijd om rustig thuis te aarden kregen we niet... Een maand later bleek ik al in verwachting, maar daar hadden we toen nog geen idee van, hihi! Weer een nieuw hoofdstuk!
En ik besef maar al te goed hoeveel geluk we hebben dat we al deze bijzondere dingen samen mee maken. Liefde!

♥