TRAVEL || CAYE CAULKER & YUCATAN

Dag 71 & 72, Caye Caulker

NL: Als we om 5 uur 's nachts klaar staan om opgehaald te worden bij ons hostel, komt er niemand...
Van de hosteleigenaar horen we dat de bus vertrekt bij de brug, en dus moeten we rennen met al onze bagage om 'm niet te missen. Gelukkig zijn we niet de enige en eenmaal aangekomen is de bus er nog niet eens.
Het is een luxe bus, met zachte, verstelbare stoelen én airco! We slapen tot de grens, en na Guatemala uitgestempeld te zijn en Belize binnen te zijn gekomen slapen we weer lekker verder. In Belize City stappen we over op de boot naar Caye Caulker. Een aangename vaart van ongeveer een uur. Prachtige mensen om ons heen. Een oudere man met lange vlechtjes en een donkere huidskleur. Moeders die het haar van hun dochters vlechten. Engels met een zwaar Caribisch accent. Het is net of we een reclame van Malibu zijn binnen gelopen! 
Caye Caulker is prachtig. De tranen springen in mijn ogen door alle schoonheid om ons heen. Zo onvoorstelbaar! 
Het hostel wat we op het oog hadden heeft niet terug gemaild, maar gelukkig hebben ze nog een plekje over. Een houten huisje waar precies een 2-persoonsbed in past en wat vol zit met muggen, die 's avonds pas beginnen te prikken. Een grote buitenkeuken en een zonnig terras.
Belize is ontzettend duur. Nederlandse prijzen, soms nog hoger zelfs. Als Roel en ik ergens gaan zitten voor lunch, blijkt het goedkoopste broodje omgerekend €8,-. En dat past niet bepaald in ons backpackersbudget. Dus gaan we gewoon naar de supermarkt voor wat broodjes en eieren. En 's avonds maken we een pastaatje.
Die middag chillen we vooral bij het hostel, Roel belt met zijn broer en ik werk mijn blog weer een stukje bij. Aan het eind van de dag lopen we naar het strand om de zonsondergang te zien. En 's avonds drinken we en kletsen we wat met de andere hostelgasten. Een Duits meisje met de naam Zwaantje, omdat de naar haar Friese oma is vernoemd. En een engels stel met zo'n zwaar accent dat het net lijkt of ze zo uit Georgie Shore zijn weggelopen. 
En dan trekken we ons terug in ons knusse huisje. Die reisdagen zijn best vermoeiend en we hebben het ook wel gehad met de drukke en dronken gasten.

Op onze tweede en laatste dag op Caye Caulker liggen we een paar uur aan het strand en maken we een wandeling over het eiland. De sfeer is goed, op iedere hoek kun je verse gevangen vis eten of een kokoswater uit een koude kokosnoot drinken. Of een joint roken. Tours slaan we over, ondanks dat de omgeving prachtig is en snorkelen hier vast geweldig is, is deze plek daarvoor veel te duur. Door wederom inkopen te doen bij de supermarkt en zelf ontbijt, lunch en avondeten, blijven we deze dagen toch binnen ons budget. De hoge prijzen zijn dus echt geen reden om deze prachtige plek te mijden. 

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 73, van Belize naar Mexico

NL: Met een fles versgeperste sap voor onderweg pakken we om 9 uur de boot naar het vaste land. Daar pakken we een taxi naar het busstation, waar we de lokale bus naar Mexico pakken. 4 uur in de bus is het tot de grens, en over de grens rijdt de bus nog door naar het dichts bijzijnde dorp. In de bus wordt een kerkdienst afgespeeld op de radio, ipv muziek en langs de kant van de weg staan grote borden met Jezus Redt en Abortus is Moord. Indoctrinatie alom. 
Van de grensovergang naar Mexico verwachten we veel gedonder, maar het valt ontzettend mee. De strengste grensovergang tot nu toe, maar we slagen met vlag en wimpel en staan zo weer buiten.
Op de foto's zie je onze bus, en een lekker schaafijsje wat je in de bus kan kopen. 
  
EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 74, Laguna Bacalar

NL: Mexico, Mexiiiicooo! Het land van al mijn dromen! ♪
Bacalar is een klein dorp dichtbij de grens, wat bekend staat om haar mooie meer. Er wordt over gezegd dat het uit 7 kleuren blauw bestaat. We verblijven op een camping en slapen in een tent. En dat moet je erg letterlijk nemen: geen matrasje, geen kussen, geen deken. Alleen een tent. 2 helse nachten zoals je begrijpt! 
Maar ook niet zo vreselijk dat we eerder willen vertrekken. Om 10 uur gaat er een busje (lees: plastic tuinstoelen in de achterbak van een truck gezet) wat ons gratis naar het meer brengt en ons om 15:00u weer zal halen. Het meer is prachtig! Roel en ik huren een kano en varen een uurtje over het meer. Daarnaast trekken we veel op met een stel uit België wat onze anti-kapitalistisch idealen deelt. Leuk! Terug in het dorp eten we samen quesadillas bij een lokaal tentje, ze trakteren ons zelfs, en nemen dan afscheid. Zij vertrekken richting Palenque en wij blijven nog een nachtje. 
's Avonds spelen we Assholes en Bullshit (kaartspelletjes) met wat jongens uit het het hostel. Ook loopt er één wat oudere kerel rond die non-stop dronken is, opschept over zijn reisavonturen en je vragen stelt zonder te luisteren naar het antwoord. We vinden hem ontzettend irritant en ontlopen hem waar mogelijk. En dan horen we hem aan iemand anders vertellen waarom hij reist: Gescheiden van zijn vrouw en vlak daarna overlijdt zijn kind bij een ongeval. Van irritant ging hij naar zielig. Zo zie je maar, je weet nooit wat iemand doormaakt en waarom iemand zich raar gedraagt. Kun je maar beter vriendelijk zijn.

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 75, van Bacalar naar Tulum

NL: De bussen naar Tulum gaan ieder uur, dus brak van de nachten op de grond slapen, doen we die ochtend rustig aan. Om 14:00u hebben we de ADO-bus en een uur of 3 later komen we aan. We verblijven in Tubo Tulum, een superleuk hostel met ronde kamers. En een gezamenlijke keuken, waar we dankbaar gebruik van maken. Aan de overkant zit namelijk een énorme supermarkt, die álles heeft. Serieus, Amerikaanse praktijken hier. Maar voor ons wel leuk. En verleidelijk!

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 76, naar het strand van Tulum

NL: Het strand is zo'n 45 minuten lopen, een flinke wandeling, maar het is één lange weg en mooi weer, dus we gaan 'm aan. Natuurlijk raken we in de war als we bij het strand aankomen en we overspoeld worden door hostels en strandbarren. We nemen de een afslag en na nog een half uur lopen kunnen we nog het publieke strand niet vinden wat ons is aangeraden in het hostel. We vragen het ergens en blijken helemaal verkeerd te zitten. We moeten de andere kant op, nog zeker wel 40 minuten lopen. We strijken ergens neer om wat te drinken en schrikken ons rot van de prijzen. Gewoon een colaatje dan maar, en gierig als je wordt als backpacker genieten we alleen van de gratis hapjes die op tafel worden gezet. 
Na in totaal 2 uur te hebben gelopen komen we eindelijk bij het strand aan. Een schitterend wit strand, met een kalme zee. Dit strand ligt in een beschermd natuurgebied en het is duidelijk te zien waarom. Geen volgestouwde hotels of hippe strandbars, maar alleen maar het witte zand en de zoute zee. 
Maar we liggen nog geen uurtje op het strand en de lucht trekt dicht. Wind en bewolking. We kleden ons weer aan en nog voor we op de weg terug zijn begint het te regenen. En dan te onweren... Doorweekt en een beetje angstig voor de bliksem komen we 40 minuten later aan in ons hostel. En het blijft regenen, de hele dag en avond lang. 

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 77, fietsen door Tulum

NL: De volgende ochtend is het nog steeds bewolkt en het risico op de deceptie van gisteren nemen we niet nog een keer. We huren we een fiets. We fietsen naar het strand, maar wederom is het weer niet mooi genoeg om daar lang te blijven. Het waait zo hard dat we op ons handdoekje gezandstraald worden. Tijd om door te fietsen dus. Op de kaart zien we dat als we door fietsen, we een rondje door Tulum maken. Bij de Maya-ruïnes blijven we even staan, willen we dit zien? Op de foto's zien we dat het erg lijkt op Tikal, en dus slaan we over. We fietsen door en komen bij een gezellige markt terecht, waar we wat souvenirs kopen. Dan fietsen we verder, het fietspad loopt inderdaad om de hele stad heen. Het zonnetje schijnt inmiddels weer, en stiekem vind ik het best leuk zo'n tochtje! We gebruiken onze fiets nog even om boodschappen in te slaan en geven 'm dan weer af bij de verhuurder. 's Avonds koken we uitgebreid en praten we samen tot diep in de nacht. We slapen weer in een tent, naast de tubes heeft Tubo Tulum ook tenten, en dit keer ligt er een goed matras in, kussens en lakens en zit er zelfs een lichtje en een stopcontact in! Wat een luxe, en ondanks de regen is het hier heel fijn!   

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 78, van Tulum naar Merida

NL: Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan. De volgende dag vertrekken we weer naar het ADO-station en pakken we de bus naar Merida. Het openbaar vervoer is hier echt heel goed geregeld! Merida is een stad in het midden van Yucatan, het is er erg warm en het staat bekend om haar heerlijke eten. 
Het is zondagavond, en op zondagavond is er altijd een soort markt op het plein in het centrum. Er klinkt muziek en mensen dansen, mooi om te zien! Ook zitten hier de leuke winkels, en ik ben op slag verliefd op een tas! En een portemonnee! En aangezien ik deze reis nog vrijwel niets voor mezelf gekocht heb, koop ik ze gewoon allebei! ♥

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 79, Merida

NL: De volgende dag is een chilldag. We zijn de laatste dagen zoveel bezig geweest en hebben zoveel gereisd dat ik helemaal op ben! Dus na het ontbijt ga ik weer even slapen en word om 13:30u pas weer wakker. Daarna ga ik lekker bij het zwembad hangen en mijn blog bijwerken. O, en dit hostel heeft niet alleen een zwembad, maar ook een heerlijke douche met warm water! #goodlife!
Roel heeft last van FOMO (fear of missing out), dus om toch nog even iets te doen deze dag gaan we 's avonds de stad nog in en eten we daar fajitas en burrito's en drinken we Sol. A trip down memory lane naar de tijd dat ik bij de Mexicaan werkte!

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 80, naar de Merida dierentuin

NL: Merida heeft ook een dierentuin. Een gratis dierentuin nog wel. Een project vanuit de gemeente, waar ze erg trots op zijn. We maken er een wandeling naartoe door de volle zon en zijn verheugd als we diezelfde grote supermarkt weer tegenkomen als ik Tulum. Want 1. airco! en 2. die lekkere broodjes die we als lunch kunnen eten!
De dierentuin is leuk, maar we lopen er met gemengde gevoelens. De mensen die er werken doen dat grotendeels vrijwillig, veel ouderen, en lijken een grote passie te hebben voor het werk wat de doen. Ze lijken goed voor de dieren. Maar... de hokken zijn klein. En de dieren met veel. En waarom heeft 1 dierentuin 4 tijgers nodig en 4 boa constrictors in 1 hokje - dieren die alleen leven-, en maar 1 giraffe - een dier wat in een groep leeft? De giraffe probeerde tevergeefs dikke vrienden te worden met de zebra, maar die wees 'm keer op keer af. Kort samengevat, eigenlijk is het gewoon heel zielig!
Naast de dierentuin zit een kleine kermis en daarbij hoort natuurlijk een suikerspin! En een fles Rosa de Jamaica-drank! Heel gezond, zouden ze er geen halve kilo suiker bijgooien... :) 

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 81, naar Cenote San Ignacio

NL: Yucatan staat bekend om haar cenotes. In de buurt van Bacalar hadden we er eentje kunnen zien, en bij Tulum... Maar wij hebben dit wonder der natuur een beetje over het hoofd gezien. En dus blijven we een extra dagje in Merida om eens te bezien of we er eentje kunnen bezoeken. 
Volgens het meisje van het hostel kunnen we de bus naar Uman nemen en daar een motortaxi naar een cenote. Echter, als we in Uman aankomen gaat er geen motortaxi naar deze cenote, dat is veel te ver weg. We kunnen een gewone taxi nemen, maar dat is geen 20 pesos (ongeveer €1.50...), zoals het meisje had gezegd, maar 20 dollar! Zoveel geld hebben we niet eens bij ons...
Na wat rondvragen kunnen we met een andere bus naar Chochola, en in dit dorp zit cenote San Ignacio. Niet de grootste cenote, en ook niet de mooiste, maar het is een sinkhole en die willen we graag zien.
Op het 'station' (zie foto) van Chochola nemen we een fietstaxi naar de cenote. Daar aangekomen betalen we entree, kleden ons om en gaan de trap af de grot in. Heel bijzonder! Onder de grond ligt een soort natuurlijk zwembad, een soort meer, wat groen kleurt door de turquoise kalksteen. Het is erg druk in de cenote, voor de locals is dit kennelijk een soort zwembad. Kinderen leren er zwemmen, volwassenen spetteren er rond. Roel zegt: 'Mensen hier kunnen echt niet zwemmen!' Ik denk dat hij het sarcastisch bedoelt door al het gespat, maar het is echt zo. Mensen hier kunnen niet zwemmen. Als hondjes bewegen ze zich van de ene naar de andere kant, meestal heftig spartelend. 
De sfeer is niet op en top en na een grondig onderzoek van de hele tunnel (diep, ondiep, uitstekende rotsen, gaten in de bovenkant waar het turquoise gekleurde gesteente duidelijk te zien is. en het water loopt onder de rotsen door, je zou onder water zo het donker in kunnen zwemmen, brr...) trekken we ons weer terug. Opdrogen in het zonnetje, Roel heeft een te lang gesprek met een local in het Spaans wat we maar half volgen en er dan weer vandoor. Wandelend door het stille, schattige dorpje op zoek naar een bus die direct naar Merida gaat. En die vinden we makkelijker dan verwacht.    

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

NL: Terug in Merida gaan we uitgebreid uiteten bij Chaya Maya, hét restaurant waar ze specialiteiten serveren uit Yucatan. Vrouwen in traditionele kledij zitten tortilla's te maken midden in de zaak. We nemen een gemengde schotel om van alles iets te proeven en het is heerlijk! Echt voortreffelijk!

Dag 82, van Merida naar Cancun

NL: De donderdag voor Pasen vertrekken we naar de laatste plaats op het vaste land: Cancun. We moeten naar dit toeristenoord toe, omdat we zaterdag vanuit Cancun naar Cuba vliegen. We komen een half uur van te voren aan op het ADO-station, maar het is vreselijk druk! F*ck, denken we, dalijk moeten we nog een uur wachten! Maar het wordt erger, wilden wij de bus van 13:00u, blijkt dat alle bussen tot 18:00u vanavond vol zitten! Waaat? Met het tijdsverschil komen we daar dan om 23:00u aan.... Maar goed, niets aan te doen. We kopen het ticket en daar gaan we weer, bepakt en bezakt, op naar een koffiecafé om de 5 uur extra tijd te doden. Daar drinken we espresso en kijken we Boardwalk Empire op de laptop. En om 16:00u gaan we maar even avondeten, bij.... McDonalds! En dan is het echt tijd om te gaan. 

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 83, Cancun

NL: Een volle dag Cancun. We nemen de bus naar Zona Hotelera, het toeristisch walhalla van Mexico. Het is Springbreak en we zijn 'gewaarschuwd' voor de feestende Amerikaanse jongeren. Daar merken we echter niets van. Wel zijn alle stranden afgeladen. Een wit strand, een blauwe zee, zoveel moois, maar veel te veel mensen. De hotels zijn enorm! Ik zou hier zelf niet zo snel op vakantie gaan, maar voor een dagje is het wel leuk om te zien. 
Daarnaast zijn we in ons hoofd al op de volgende plek. Het einde van de reis komt zo dichtbij en thuis lijkt opeens niet meer zo ver weg. Daarnaast kijken we uit naar onze reis naar Cuba, maar ik vind het ook wel heel spannend! Het is zo'n andere wereld en dat maakt het moeilijk voorbereiden. Het is absoluut de kers op de taart van ons Centraal-Amerika-avontuur. Maar onze tas inpakken voor de vlucht naar Havana voelt tegelijkertijd als het einde van deze mooie backpack-periode. Wat was het mooi, en wat hebben we genoten! En wat is de tijd voorbij gevlogen...!
En zo nemen we met een romantisch avondje samen afscheid van het backpackleven van Centraal-Amerika. 

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

NL: Natuurlijk kom ik er in de bus naar het vliegveld achter dat de helft van mijn ondergoed en mijn roze reishanddoek nog aan de waslijn bij het hostel hangen. Maar ach, wellicht maak ik er iemand blij mee. Wij gaan nu naar Cuba en er is geen weg meer terug. 
Maar over deze mooie belevenis vertel ik in mijn volgende reis log!

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

♥