BABY BUMP || TWEEDE TRIMESTER
Het tweede trimester wordt ook wel het happy trimester genoemd. For me, not so much. Ik vond het maar doodeng, die periode na de 12-wekenecho en voor ik de baby kon voelen. Die moest ik maar doorkomen op goed vertrouwen of zo? En nee, het was geen wantrouwen naar mijn lichaam of naar de baby. Het was de onrust nadat ervaring me geleerd heeft dat je in dit proces 0 garanties hebt. En iedere bevestiging dat we niet weer in de nachtmerrie terecht zouden komen was welkom.
Dus op het moment dat ik het gevoel kreeg dat de angst en de paniek het van me begonnen te winnen, heb ik via Marktplaats een Angelsounds aangeschaft. Dat is een doppler waarmee je zelf naar het hartje kan luisteren. De gynaecoloog en verloskundige hadden het afgeraden. Niet zo zeer omdat de stralingen slecht zijn voor de baby, dat is iets wat inmiddels achterhaald is. Maar omdat je zelf geen professional bent en het niet vinden van het hartje alleen maar meer onrust zou kunnen veroorzaken.
Wat ben ik blij dat ik eigenwijs ben geweest! Ik had het hartje binnen 3 seconden gevonden en heb het ook de andere keren altijd kunnen vinden. En wat heeft het me gerustgesteld. Even luisteren voor een controle of een echo maakte dat ik er veel rustiger naartoe ging. En ook op vakantie was het een uitkomst. Heeft de baby de vliegreis overleefd? De zee was zo koud, gaat het nog wel goed met de baby? Allemaal stomme angsten en onzekerheden die met 10 seconden luisteren weer weggenomen werden. En leuke bijkomstigheid: Jolie vindt het ook heel erg leuk om naar het hartje van haar zusje te luisteren!
Een meisje!
Ph: Echo bij 14+3 en baby bump bij 17 weken
Haar zusje ja, want wij krijgen nog een dochter! Bij Jolie hebben we geduldig gewacht tot de 20-wekenecho om te horen wat het geslacht was, maar nu wilde ik het gewoon zo snel mogelijk weten! Met 14+3 weken planden we daarom een pretecho met geslachtsbepaling. Bij Jolie had ik een sterk voorgevoel dat ze een meisje zou zijn en daar lag ook mijn voorkeur. Deze zwangerschap leek zo op die van Jolie dat ik vrijwel zeker wist dat het weer een meisje zou zijn. Voorkeur had ik eigenlijk niet. Ik vind 2 meiden superleuk en heb mezelf ook altijd als meisjesmama gezien, maar aangezien de kans groot is dat dit ons laatste kindje is, had ik een jongetje ook heel tof gevonden. Maar mijn voorgevoel klopte: It's a girl!! Een paar dagen later vierden we Jolie's verjaardag en daar maakten we het meteen bekend aan familie en vrienden. Een kort momentje, het was natuurlijk Jolie's feest en geen genderrevealparty, waarop we een ballon met roze confetti kapot prikten! Surprise!
De naam lag al klaar en die hebben we meteen in gebruik genomen. Jolie raakt er niet over uitgepraat wat ze allemaal wil doen met haar zusje. En zo voelt het alsof ze er al helemaal bij hoort, zo mooi!
De eerste schopjes
Ondanks dat het een pretecho was en geen medische echo, keek de echoscopiste de baby helemaal na. 2 armpjes, 2 beentjes, 2 hersenhelften. Hartje klopt regelmatig, de groei is goed. Wat een geruststelling! En tijdens de echo kreeg ik ook de eerste overtuigende trap van de baby. Grappig om het te voelen en te zien tegelijk!
Qua bewegingen voelde ik haar dus al lekker snel. Heerlijk!! Vanaf 14 weken kreeg ik het idee dat ik de baby af en toe voelde. Of zijn het toch m'n darmen? Met 16 weken wist ik zeker: dit is de baby! En sinds 17 weken voel ik haar iedere dag. De doppler gebruik ik nu dan ook nog maar zelden, misschien eens in de 2, 3 weken en dan vooral voor de lol. Het blijft bijzonder om het kindje in je buik even te horen!
Roel voelde de baby voor het eerst bij een week of 23. Toen zag ik mijn eigen buik al wel bewegen zo af en toe, maar het kost heel wat mannengeduld om net zolang je hand op mijn buik te houden tot ze ook daadwerkelijk beweegt. Inmiddels voelt hij het zelfs als ik 's avonds tegen hem aan lig, wat een kracht heeft zo'n minimensje al!
Jolie durfde afgelopen week pas voor het eerst te voelen. 'Hmm..' zei ze, 'Ik voel alleen maar pok pok...' Ze was niet onder de indruk, haha, ze had duidelijk meer verwacht! Dat de baby tegen haar hoofd schopt als ze op mijn buik ligt vindt ze dan wel weer hilarisch en dat vertelt ze dan ook heel graag aan iedereen! Trotse grote zus!
Ik denk dat ik al die bewegingen in mijn buik toch wel het allermooiste vind van zwanger zijn!
De 20-wekenecho, yikes
Poeh, en dan het spannendste moment van dit trimester: De 20-wekenecho! Toch wel een beetje het eindoordeel van de eerste helft van de zwangerschap: Is de baby goed gelukt of is er in de ontwikkeling toch iets misgegaan? Het voelde als de laatste grote hobbel die we over moesten. Enge gedachten probeerden ik meteen opzij te zetten, maar door de spanning sliep ik de dagen ervoor toch niet al te best. De 20-wekenecho bij Jolie was ook niet echt een succeservaring (zoals je hier kunt lezen), al bleek ze toen uiteindelijk gewoon gezond. Gelukkig ging dit zó anders. De mevrouw die de echo ging doen was zo vriendelijk, nam uitgebreid de tijd voor ons en legde ons alles rustig en duidelijk uit. En toen mocht ik gaan liggen. Het hele onderzoek duurt zo'n 45 minuten, en die gehele tijd sta je eigenlijk continue onder spanning. De niertjes, de niertjes zijn goed. Het maagje, het maagje is goed. En zo gaat ze het hele lijfje door. Iedere keer als ik hoorde dat het goed was, voelde ik even opluchting. Maar zodra we weer naar het volgende onderdeel gingen, nam de spanning weer toe. En toen het hartje, dat vond ik het meest eng. We waren halverwege het hart toen ons kind besloot weg te draaien. 'Daar komen we straks even terug!' Potverdorie, nog geen duidelijkheid. Bij de armpjes en beentjes dacht ik inmiddels: 'Het zal me een worst wezen of ze een been mist, zolang ze maar levensvatbaar is!' Maar gelukkig, onze dochter is compleet. En oogt gezond. En het was ook nog steeds een meisje!
Thuis op de bank barstte ik spontaan in huilen uit. Roel weer naar z'n werk, Jolie naar de peuterspeelzaal en eindelijk het besef: We krijgen nog een kind! Ik kan en mag me gaan hechten aan dat kleine wezentje in mijn buik!
Nesteldrang
En toen begon pas écht het genieten! Bij Jolie zei ik al dat ik de tweede helft van de zwangerschap veel fijner en vooral meer ontspannen vond dan de eerste helft. Nu geldt dat nog dubbel zo hard!
De grens van 24 weken vond ik er ook wel eentje om naar uit te kijken. Daarna is het kindje levensvatbaar. Mocht je dan gaan bevallen, dan zetten de artsen in ieder geval alles op alles en is de kans op een goede afloop zo'n 50%. Toevallig hadden we dat weekend ook een pretecho gepland samen met mijn schoonouders. Ik was best zenuwachtig, de dag ervoor had ik veel gedaan in huis en daardoor had ik de hele nacht steeds harde buiken en voelde ik de baby minder goed. Paniekerig werd ik ervan, maar rond een uur of 9 's ochtends liet ze weer uitgebreid van zich horen! Fieeuw! En de echo gaf weer mooie plaatjes, ze konden zelfs zien dat onze tweede dochter net zulke mooie, lange wimpers heeft als Jolie! Dubbel feest dus dat weekend!
Nesteldrang kickte heel hard in en in mijn eentje verbouwde ik de hele benedenverdieping, met veel bekken- en bandenpijn als gevolg... Maar ik kon gewoon niet wachten tot Roel thuis was, haha! De eettafel staat nu op een andere plek en Jolie heeft een nieuwe speelhoek. Het kamertje wat ze samen gaan delen wilde ik graag voor het begin van het 3e trimester af hebben en dat is gelukt! Binnenkort laat ik het helemaal zien, maar ik ben zo trots op en blij met het resultaat!!
Zodra ik last van mijn bekken kreeg ben ik meteen gestart met fysio. En tot nu toe mag ik niet klagen. Ik heb pijn, uiteraard, en waggel zo nu en dan door het leven, maar gelukkig niet in de mate als tijdens mijn zwangerschap van Jolie. Dat is ook wel weer gevaarlijk, ik doe snel teveel. In mijn hoofd heb ik namelijk energie en plannen voor 10, al merk ik dat ook de vermoeidheid uit het eerste trimester beetje bij beetje terug begint te komen.
Rust
Voor het laatste trimester ga ik dus vooral proberen rust te nemen. De kamer is af, de kleertjes hangen klaar, mijn bed staat nog net niet op klossen. Voor de grotere schoonmaakklussen in huis zoals stofzuigen, dweilen en de badkamer schoonmaken ben ik voor die laatste weken en de eerste weken na de bevalling op zoek naar een schoonmaakster. En mijn moeder komt 1x in de week een dagje op Jolie passen, zodat ik even bij kan slapen of iets voor mezelf kan doen. Op die manier hoop ik redelijk opgeladen aan de bevalling en de newborn-periode te beginnen. Bij Jolie zat ik op een enorme roze wolk en ik heb er nu ook weer zo'n zin in! Maar eerst nog even een paar maanden genieten van de zwangerschap. Misschien is het wel de laatste keer!
In het derde trimester krijg ik ook iedere 4 weken een groeiecho, omdat Jolie dysmatuur is geboren. Daarnaast word ik overgedragen aan het ziekenhuis en zal ik medisch moeten bevallen. Een geplande keizersnede of de natuurlijke weg, ik heb nog geen idee wat het wordt!
Maar voor alle medische ellende begint hebben we deze week een 3D-pretecho laten maken. Omdat ze lekker dicht tegen mijn baarmoederwand aan lag mogen we volgende week nog een keer terug komen, maar ik was nu al enthousiast over wat we zagen! Dit is gewoon onze dochter, wat een plaatje al! Een mooie afsluiting van het tweede trimester. En nu op naar de laatste lootjes!
Liefs,
Linda ♥
