MOMMY MONDAY || SLAPEN
Als baby hield ik haar dicht tegen me aan, in een soort houdgreep. Dat maakte haar eerst heel boos, maar al snel gaf ze zich dan over. Van een speen wilde ze nooit iets weten, maar vanaf haar geboorte sabbelde ze gretig op mijn pink. Toen ze 10 maanden was gingen we al over van 2 naar 1 slaapjes per dag. Na de lunch was ze dan zo moe dat ze aan de borst in slaap viel. In ons bed welteverstaan. Daar lag ze dan, in het grote bed, met een fort van kussens om haar heen zodat ze er niet uit zou rollen.
Geborgenheid leek het toverwoord. De draagzak was meer dan eens een redder in nood. Op, bij of naast mij ging het slapen een stuk vrediger dan in haar ledikant. Overleggen was een hele kunst, zodra haar hoofd haar matras raakte was ze meteen weer alert. Hoe vaak Roel en ik elkaar niet afgewisseld hebben om haar eindeloos in slaap te wiegen.... de wanhoop nabij.
De houdgreep dus, die werkte, tot ze tandjes kreeg. Toen wilde ze van de één op de andere dag mijn pink niet meer. We probeerden een strak ritme, een vaste bedtijd. Voeden voor het slapen. Verhaaltjes, slaapliedjes. Een eindeloos avondritueel. Een nachtlampje. Wel troosten, maar niet uit bed halen. Wel uit bed halen, maar niet voeden. In een stoel naast haar ledikant blijven zitten tot ze slaapt, op de grond tegen haar ledikant aan zitten, boven haar ledikant hangen om haar vast te houden. Ik ben zelfs een keer bij haar in haar ledikant geklommen! Toen ik er weer uit wilde klimmen, brak de lattenbodem en zakte ik, met mijn ene been al over de rand, door het bed. 'Oh oh' merkte Jolie terloops op en ik probeerde niet te vloeken. Mijn been was bont en blauw!
Daarna was ik het zo zat dat we de zelfs de 2/1-methode hebben geprobeerd! 2 minuten laten huilen, 1 minuut troosten. De eerste avond was ze hysterisch, de dagen erop leek het toch aan te slaan. Maar na een week had ze, net als bij al onze andere probeersels, het trucje door en was het weer uit met de pret. We waren zelf ook niet zo volhardend. Als ik merkte dat ze er teveel stress van kreeg, stopte ik er weer mee. Er komt vanzelf een moment dat ze doorslaapt, maakte ik mezelf wijs, ze ligt vast niet tot haar 18e tussen ons in!
Genetisch belast, check. Behoefte aan geborgenheid, check. Maar wat zou het nog meer kunnen zijn?
Toen ik zwanger raakte van de tweeling was ik zo ziek, dat ik de strijd niet meer op kon brengen. En in de periode die volgde, met de miskraam van beide kindjes op een ander moment en de verhuizing, werd dat er ook niet beter op. We gaven ons over, zij had de strijd gewonnen. Ze sliep iedere middag, iedere avond en iedere nacht bij ons in bed. En eigenlijk kon ik ook geen reden meer bedenken waarom ik de strijd om haar eigen bed nog aan zou gaan. Ik vond het ook wel fijn, mijn kindje zo dicht bij me. Ze kwam nog steeds minimaal 2x voor een nachtvoeding, maar als ze toch naast me lag was dat wel te overzien. In ons nieuwe huis hebben we een bed van 2m bij 2m, dus genoeg plek! Zelfs een 2e kindje zou er makkelijk bij passen.
Maar..... er geschiedde er een wonder! Bij een nieuwe kamer, hoort een nieuw bed en 2 weken geleden werd haar grote bed geleverd. En vanaf dag 1 vond ze het geweldig! Als ik haar naar boven breng om te slapen, rent ze haar kamer in en wijst ze naar haar slaapzak. En als ze die aan heeft gaat ze uit zichzelf in bed liggen. Ik ga dan nog even bij haar liggen totdat ze slaapt. De eerste nacht sliep ze door tot 2 en daarna verder bij ons. We waren dolblij! Maar het werd beter. Het werd 3:30u, 4u, 5u en de laatste 3 nachten sliep ze HELEMAAL door. Ze sliep door, van 20u tot 8:30u. Voor het eerst in haar leven!
Geen spijlen meer betekent minder weerstand bij Jolie. Uiteraard, ons eigengereide meisje wil niet opgesloten zijn. Ik ben zo opgelucht dat het nu zo gaat, op zo'n natuurlijke manier. En dat ik haar nooit heb laten huilen of andere dingen heb gedaan die tegen mijn gevoel in gingen. Ik wilde luisteren naar haar behoeftes en erop vertrouwen dat er vanzelf een moment zou komen dat ze eraan toe was. Dat was soms moeilijk, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb.
3 nachtjes doorslapen is nog niet genoeg om bij te komen van 2 jaar slaaptekort. Maar voor nu springen we een gat in de lucht!
Q: Hoe is het slaapritme van jouw kindje? En wat is jouw gouden tip? Ik ben benieuwd!
♥
