MOMMY MONDAY || ONS BORSTVOEDINGSAVONTUUR

Oooo nee, een artikel over borstvoeding! Een onderwerp wat meer beladen is dan ik ooit had gedacht! Met in de ene hoek de borstvoedingsmaffia en aan de andere kant de 'ik gebruik mijn borstjes liever voor iets anders'-dames. En met mij zit er nog heeeel veel tussenin. Maar dit artikel is geen onderdeel van de felle borstvoedingsdiscussie, ik deel simpelweg ons borstvoedingsavontuur en mijn persoonlijke ervaring. Deze week is Jolie 16 maanden, and we're still going strong!

Vanzelfsprekend

Voor mij stond het vast: ik ging borstvoeding geven! Het voelde voor mij als de vanzelfsprekende en meest natuurlijke keuze. Borstvoeding is de beste voeding voor je kindje, dat is een feit. Aan voorbereiding deed ik niet zoveel. Hier en daar las ik een artikeltje op het internet, maar geen cursussen, geen lactatiedeskundigen. Ik wilde het gewoon op me af laten komen, in de praktijk leer je immers het meest.

Het ging meteen goed. Het eerste wat Jolie deed toen ze op mijn borst werd gelegd was happen (hoe weten ze dat toch?!) en aangezien ik nog wat overweldigd was van de spoedkeizersnede en al die vrijgekomen liefde, was er een zuster die mij met liefde assisteerde om de baby goed aan te leggen (lees: ongemakkelijk in mijn tepels kneep totdat de baby 'm goed te pakken had). De eerste dagen hing ze letterlijk urenlang sabbelend aan mijn borst, dag en nacht. Sleep is overrated als je net bevallen bent en dolverliefd op je kind! Toen we thuis kwamen uit het ziekenhuis stelde de kraamverzorgster een limiet in: Ik mocht Jolie maximaal 20 minuten per borst laten drinken. Ondanks de keizersnede kwam de borstvoeding goed op gang, Jolie groeide als kool en ze had amper last van krampjes. Een succesverhaal!

Echte tepelkloven (oef, dat woord alleen klinkt al pijnlijk!) zijn me gelukkig bespaard gebleven. maar in het begin doet het zo'n zeer als de baby aanhapt! Ik hoor mezelf nog tegen de kraamverzorgster piepen: 'Blijft het altijd zo'n zeer doen?' Nee! En dat bleek de waarheid.

Wildvoeden

Borstvoeding geven is best intensief. In het begin was ik nog zoekende naar hoe vaak en hoeveel de baby moest drinken. Ik voedde op verzoek en kolfde daarnaast iedere avond, zodat Roel een flesje kon geven. Ik was menigmaal van streek omdat ik ervan overtuigd was dat mijn melk op was, maar mijn baby nog niet verzadigd. Na een maand of 3, misschien 4, kwamen we in een soort ritme. Borstvoeding is een kwestie van vraag en aanbod, hoe vaker ze drinkt, hoe meer melk ik aanmaak. En dus volgden ook de nachten dat ik om 4u in het donker zat te kolven, omdat mevrouwtje opeens doorsliep en mijn borsten voelden alsof we zouden ontploffen!

Het voordeel is dat je het altijd bij je hebt, het is altijd voorradig en op temperatuur, maar het nadeel is dat jij ook de enige bent die het kan geven. Ik kan niet Roel er een keer uitsturen 's nachts om het over te nemen. En ook een festivalletje pakken met vriendinnen zat er die eerste zomer niet in, ik kon gewoon geen hele dag weg zonder te kolven (en kolven op een Dixie, dat ging me toch net te ver!). Het vraagt ook veel van je lijf. De eerste weken had ik de hele dag honger! Toen ik afgelopen winter een paar keer achter elkaar griep kreeg, kostte het me veel moeite om er weer bovenop te komen. Alle energie ging naar Jolie! En een dreumes van ruim 9 kilo in mijn armen op de stoel naast haar bed na een lange dag eist soms ook flink zijn tol van mijn rug.

Wij hebben Jolie altijd zoveel mogelijk overal mee naartoe genomen en dat betekende dus ook dat ik regelmatig moest voeden in het openbaar. Mijn beste vriendin verzon er zelfs een woord voor: wildvoeden! In het begin deed ik nog mijn best om de boel af te schermen met een grote hydrofiele doek, maar inmiddels ben ik er heel makkelijk in. Wat is er nou natuurlijker dan een baby die drinkt bij haar moeder? Ook wat dat betreft zijn mijn ervaringen louter positief. Ik ben nog nooit aangesproken of vies aangekeken tijdens het voeden van mijn dochter in het openbaar. En ik heb op heel wat plekken wildgevoed!

WHO-norm

Een jaar borstvoeding leek me een mooi streven. Dat werd al snel 'minimaal' een jaar. En toen Jolie's eerste verjaardag naderde merkte ik dat zowel Jolie als ik er nog helemaal niet klaar mee waren. Met 4 maanden begonnen we met wat oefenhapjes groente en later ook fruit. Met een maand of 10 at ze al met de pot mee. Maar het is minimaal wat ze eet. Jolie is een echt melkmeisje, ze had (en heeft) niet zoveel interesse in vast voedsel, maar valt aan op de borst. Dat speelde ook mee in het besluit om nog wat langer door te gaan met voeden. Als er dan weer eens meer eten op de grond, op de tafel en in haar haar is beland dan in haar maag hoef ik me niet meteen zorgen te maken. Voordat ze gaat slapen krijgt ze toch nog een dosis voedingsstoffen binnen via de moedermelk! Daarnaast is ze heel actief en zijn die voedingsmomenten zowel voor haar als voor mij even een momentje van rust. Ze kruipt meestal helemaal tegen me aan, beentjes tussen mijn benen en blijft me dan of recht in mijn ogen aankijken of geeft zich over aan de slaap. Het zijn mooie momenten, bijzonder en intiem.

Het nadeel? Jolie slaapt nog steeds niet door. Ze wordt nog 1 á 2x per nacht wakker voor een voeding. Ze slaapt vervolgens rustig uit tot 9:30u, maar er zijn periodes geweest dat die gebroken nachten me echt zwaar vielen. Ze heeft geen nachtvoeding meer nodig, maar borstvoeding is meer dan dat. Kennelijk heeft ze veel behoefte aan die warmte en geborgenheid en het zal voor een deel ook gewenning zijn. Inmiddels zit het zo in mijn systeem dat ik wakker word als zij een keer doorslaapt. En omdat zowel zij als ik geen moeite hebben om weer in slaap komen, is het eigenlijk prima te doen zo. Ze gaat vanzelf wel nachtvoedingen overslaan als ze er aan toe is.

Hoop ik. 🙈
En zo niet, dan heb ik het er graag voor over. Jolie is dysmatuur geboren en heeft het maar net gered. Dat de borstvoeding zo goed op gang kwam en ze zo goed dronk heeft er mede voor gezorgd dat ze haar achterstand binnen een paar dagen heeft ingehaald. Mijn lichaam heeft gefaald Jolie van voldoende voeding te voorzien tot het einde van de zwangerschap, maar het is ook mijn lichaam wat ervoor heeft gezorgd dat ze dat weer te boven kwam. Daarom alleen al ben ik eeuwig dankbaar en trots dat mijn lijf hiertoe in staat is.

Bovenstaande foto heeft iemand voor me gemaakt op Jolie's eerste verjaardag. Er is een levensboom in verwerkt die Jolie met mij verbindt. Een jaar borstvoeding was mijn doel en ik ben zo trots dat we dat samen behaald hebben! Inmiddels heb ik mijn doel bijgesteld naar 2 jaar, de norm van de World Health Organisation. Maar mocht Jolie er voor die tijd genoeg van hebben, vind ik dat ook helemaal best.

Q: Hoe kijk jij aan tegen borstvoeding?

💜