MOMMY || PEUTERSPEELZAAL

Omdat ik thuis ben, hoeft Jolie natuurlijk nooit naar een kinderdagverblijf. Maar de peuterspeelzaal leek me wel goed voor haar. Spelen met andere kindjes, even weg van mama en papa en ter voorbereiding op de basisschool. De peuterspeelzaal is vanaf 2,5 jaar, maar omdat dit in Jolie's geval midden in de zomervakantie viel, moesten we nog even wachten tot eind augustus.


Spannend

Ik vond het heel erg leuk voor haar, was bijna even enthousiast als zij. Maar ik vond het ook heel spannend. Vanaf dat ze 15 maanden was is ze een half jaartje 1,5 dag per week naar de opvang geweest omdat ik toen werkte. En dat was zacht uitgedrukt geen succes. Roel liet haar overstuur achter en ik haalde haar huilend weer op. Ondanks dat de pedagogisch medewerkers lief en geduldig waren, vond ze het helemaal niks. Ze at er niets en sliep er slecht, voelde zich niet veilig bij de andere kindjes en hing alleen maar aan de leidsters. Gelukkig leek ze na een poosje langzaam te wennen, huilde ze op het laatst niet meer bij vertrek en leek ze het af en toe zelfs leuk te hebben. Maar ze heeft altijd wanneer we de straat van het kinderdagverblijf inreden 'nee, nee, nee' geroepen. Mijn hart breekt nog steeds een beetje als ik eraan terugdenk....

Inmiddels was ze natuurlijk ruim een jaar ouder, maar het was afwachten hoe ze erop zou reageren. Al ruim van te voren liet ik het af en toe vallen: Na de zomervakantie zou ze naar school gaan! Ze ging mee naar de rondleiding en naar de intake, zodat de plek haar niet volkomen vreemd was en ze vast kennis had gemaakt met haar mentor. En ze mocht een nieuwe rugzak en een bakje voor haar fruit! We brachten het als iets leuks, iets om naar uit te kijken.
Roel en ik brachten haar de eerste dag samen weg. Wat een mijlpaal, mijn baby gaat naar school! Het afscheid viel reuze mee. Even huilen bij vertrek, maar eenmaal buiten stond zij alweer vrolijk te zwaaien voor het raam. We zouden beginnen met een halve ochtend, maar na een uurtje werd ik al gebeld: Het ging zo goed, ik mocht haar wel gewoon om 11:30u komen halen!
De keer erna waren er eigenlijk al geen tranen meer, alleen een voorzichtig: 'Jij komt me straks wel weer halen toch, mama?' Ze vond het spannend, maar vooral ook heel erg leuk. En ze was er blijkbaar echt aan toe.

Vriendjes en vriendinnetjes

En dat is eigenlijk zo gebleven. Inmiddels gaat ze al ruim een half jaar 2 ochtenden per week naar 'school' en ze kijkt er echt naar uit. Als ze vaker zou mogen zou ik haar vaker laten gaan! Ze haalt veel veiligheid uit de groep. Zelfs toen er een week lang 2 invallers waren in plaats van haar vaste juffen en sommige kinderen daar wat moeite mee hadden, liep zij stralend naar binnen. Al haar vriendjes en vriendinnetjes waren er gewoon, dus het was goed!

Qua ontwikkeling doet ze het heel goed. Ze gaat gelijk op met haar leeftijdsgenootjes en loopt op sommige gebieden zelfs een paar maanden voor. Ja, dat wordt nu al bijgehouden en besproken in evaluatiegesprekken. Ik vind dat zelf eigenlijk niet zo belangrijk, ik wil vooral dat zij het op haar tempo doet en er plezier in heeft. Maar eerlijk is eerlijk, het is toch leuk om te horen dat je kind het goed doet!
Zelf merk ik het vooral aan de vele verhalen die ze heeft als ze thuiskomt. Verhaaltjes die voorgelezen zijn, liedjes die zijn gezongen en vooral alle dingen die ze meegemaakt heeft met al haar vriendjes en vriendinnetjes. Het is zo ontzettend leuk om de interactie tussen die kleintjes te zien!
Maar ook dat ze bijvoorbeeld opeens alle dagen van de week kende, terwijl ik dat nooit met haar geoefend had. Of dat ze voor haar verjaardag een fiets kreeg en er zo mee weg reed, terwijl ik had verwacht dat ze de trappers nog niet zou kunnen vinden... Geoefend op school!

Basisschool

Waar ze wel aan moest wennen, was het verloop. Zodra de kindjes 4 worden gaan ze natuurlijk naar de basisschool. En zo heeft ze in korte tijd al veel afscheid moeten nemen. Ze is daar soms echt een beetje van ontdaan! Aan de andere kant heeft het er ook voor gezorgd dat ze zelf bijna niet kan wachten.... Ik hoor vrijwel dagelijks: 'Eerst is papa jarig, dan wordt de baby geboren, dan is mama jarig, dan ben ik jarig en mag ik naar de basisschool!' Oh meisje, rustig aan, het gaat al zo snel!

Roel en ik zijn inmiddels druk met oriënteren en het bezoeken van scholen. Maar gelukkig is het nog lang geen januari! Deze mama schiet al vol bij het idee dat mijn first born straks al zo groot is dat ze écht naar school gaat, snif! Maar hopelijk krijgt ze het net zo naar haar zin als dat ze het nu op de peuterspeelzaal heeft! Wat ben ik blij dat we daarvoor gekozen hebben!

Gaan jouw kinderen naar de peuterspeelzaal?

Liefs,
Linda ♥