MISCARRIAGE || EEN TWEELING
Opnieuw zwanger dus, en hoe. Mijn buik zette vrijwel direct op en ik was zo ziek. Misselijk, hartkloppingen, zweetaanvallen, hoofdpijn. En zo moe! Ik was net weer een maandje aan de slag bij de jeugdreclassering en ik vroeg me echt af hoe ik dat vol moest houden... Daarnaast is er ook meteen het gevoel voor het kindje in je buik. Het is nog zo pril, zo kwetsbaar, maar de liefde is meteen al zo groot. Eén van de meest ingewikkelde dingen van zwanger zijn vind ik zelf.
Echo
Bij 6,5 week zwangerschap kregen we de eerste echo. Ik had er aan de telefoon op gehamerd dat ik hiervoor een miskraam had gehad en dat ik zéker wist dat mijn cyclus die maand minimaal 14 dagen langer was geweest. En dat ik dus hooguit 6 weken zwanger was en geen 8. Toch wilde de assistente van de verloskundige dat ik nu al een echo zou laten maken. Die middag ging ik nog even wandelen met Jolie en ik probeerde me in te denken hoe het zou zijn als er toch iets mis was met de baby. De tranen sprongen in mijn ogen. Ik wist inmiddels 2,5 week dat ik zwanger was en voelde me ook zo. Dit was mijn kindje. Misschien waren het er zelfs twee! Want dat idee van de tweeling bleef maar rondspoken in mijn hoofd.
Om 18:00uur hadden we de afspraak. De straat bleek helemaal opengebroken, dus we moesten omrijden en een stuk lopen om te parkeren. Omdat ik me nog in moest schrijven zette Roel mij af in de buurt en ging daarna parkeren. Om 18:02u was hij er nog niet, maar de echoscopiste wilde echt niet meer wachten... Dan zou de hele avond uitlopen. Schoorvoetend ging ik dus alleen naar binnen. Had ik nou maar gewoon bij Roel en Jolie gebleven! Ik was net gaan liggen en toen we de deur open hoorde gaan. Net op tijd! 'En ook nog een klein kind mee, lekker handig...' verzuchtte de echoscopiste. Echt het zonnetje in huis die vrouw, damn!
De lichten gingen uit en het echo-apparaat aan. Ik zag haar zoeken in mijn buik, maar het bleef angstvallig stil. '8 weken zwanger?' vroeg ze. Zucht, dacht ik. 'Nee, 6,5 max.'
Ik moest me uitkleden voor een inwendige echo. 'Helaas,' zei ze. 'Ik zie 2 vruchtzakjes, het was dus een tweeling. Maar ik zie geen hartactie. Dit wordt weer een miskraam'. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Ik weet nog dat ik dacht, laat dit een nachtmerrie zijn. Laat me nu wakker worden en laat dit dan een hele nare droom geweest zijn. Maar het licht ging weer aan en het was geen droom. Buiten kon ik alleen maar huilen. Wat deed dit veel pijn.`
Een week later
Diezelfde avond werd ik gebeld door de verloskundige. Maar die had weinig antwoord op mijn vragen. Inmiddels was mij duidelijk dat bij 6,5 week een miskraam vaststellen op het feit dat er geen hartactie gezien wordt wel heel vroeg is. Naast het verdriet van het slechte nieuws had ik een hele nare nasmaak aan het bezoek aan de echoscopiste overgehouden en ik wilde er eigenlijk niet meer terug. Ik belde een andere verloskundige in de buurt van ons nieuwe huis en daar kon ik een week later terecht. Voor mijn gevoel om me verder te begeleiden in dit miskraamtraject. De baby's zaten immers nog veilig in mijn buik, ik was nog steeds misselijk en moe en mijn zwangerschapstesten waren nog steeds overtuigend positief.
Maar met die afspraak kwam er een nieuwe loeping in deze achtbaan van babynieuws. De verloskundige maakte een echo en daar was ie: Een goed gegroeid kindje met een stevige hartslag! Het was inderdaad een tweeling en eentje was er gestopt met groeien bij 5 weken, maar het andere kindje was inmiddels 8 weken en deed het heel goed! We wisten niet wat ons overkwam! Ik huilde van geluk! Natuurlijk was het rot dat het andere kindje het niet gered had, maar de blijdschap overheerste. Ik hoefde me geen zorgen te maken, verzekerde de verloskundige me. Je weet het nooit zeker, maar alles zag er goed uit. Het andere kindje zou een 'vanishing twin' worden. Voor mijn eigen geruststelling zou ik wel iedere 2 weken een echo krijgen. En dat was natuurlijk meer dan welkom.
Na het slechte nieuws dat we bij de eerste echo kregen had ik me ziekgemeld op werk. En als reden eerlijk de zwangerschap en de echo met de niet-kloppende hartjes opgegeven. Toen ik na de goede echo weer op werk kwam, voelde ik me verplicht om het goede nieuws ook te delen. Iets wat vroeg misschien, maar ik was zo verheugd dat ik het niet meer voor me kon houden! Daarnaast was het ook wel handig, ik voelde me immers nog steeds erg beroerd en mijn buik viel toen al moeilijk te verbergen.
Slecht voorgevoel
Ik weet niet of het de verwarring was door de gang van zaken of mijn intuïtie, maar ik had geen goed gevoel over de zwangerschap. Ik had nachtmerries dat het hartje niet meer klopte. Of dat het hartje juist wel klopte maar dat de baby zwaar misvormd was. Bij Jolie hebben we geen NIPT of combinatietest gedaan en nu wilden we dat eigenlijk ook niet, maar opeens kreeg ik een onrustig gevoel. Dat we het toch wel moesten doen, omdat er wel eens iets mis zou kunnen zijn. Het lukte me niet om gevoelsmatig contact te maken met de baby. Ik gooide het natuurlijk allemaal op onzekerheid en hoopte op goede afloop. Die slechte echo en dan weer een goede echo en al die hormonen die door mijn lijf gierden waren echt een mind fuck. Maar toen ik met 10 weken weer plaatsnam op de ligstoel bij de verloskundige, voelde ik het al. Het zat niet goed. Ik keek mee op het schermpje en daar lag hij... Doodstil, geen knipperlichtje. De verloskundige keek nog een keer en nog een keer vanaf de andere kant. En nog voordat zij het zei, zei ik het al.
'Het is niet goed, he?'
'Nee. Het spijt me.'
Ook dit kindje had het niet gered. Het hartje klopte niet. Met 10 weken zwangerschap kregen we te horen dat de baby was gestopt met groeien met 8 weken en 5 dagen. De verloskundige was zichtbaar aangedaan en ik zag Roel helemaal wit wegtrekken. En ik ging op overlevingsstand. Ik wist het al. Ik voelde het al. Ik was bijna opgelucht dat we nu zeker wisten waar we aan toe waren. Het was een grote tegenslag en het deed pijn, maar het was beter zo. Mijn lichaam had er een zootje van gemaakt.
En ik wilde de baby's er nu dan ook echt zo snel mogelijk uit hebben.
(Morgen meer)
♥
