FRIDAY FIVE || 5 REDENEN WAAROM JE NIET MET DE TREIN WIL REIZEN ALS JE ZWANGER BENT

Ph: Roel

Aangezien Roel en ik geen auto hebben, maar wel familie door het hele land, zijn we vaak afhankelijk van reizen met de trein. Eerder vond ik dat nooit zo'n probleem. Ik had bewust geen auto. Ik woon in de stad, voor de deur is het betaald parkeren en het openbaar vervoer stopt op 3 minuten lopen van ons huis. Beter voor het milieu, beter voor onze portemonnee.

Maar sinds ik zwanger ben, heb ik het openbaar vervoer geregeld vervloekt. Vooral de trein! We zijn spontaan gaan sparen voor een auto, en ik denk dat als we die eenmaal hebben, ik nooit meer gebruik maak van de NS!
Mijn 5 grootste ergernissen:

1.  De toiletten.

Vanaf het moment dat je in verwachting bent, moet je supervaak plassen. Dat geldt denk ik voor bijna iedereen. Er is letterlijk geen houden aan! Als we naar Enschede gaan - daar wonen mijn schoonouders -, zitten we zo'n 3 uur in de trein. En dat betekent dus minimaal wel een keer plassen. Maar... de WC's in de trein zijn standaard S-M-E-R-I-G! Het stinkt er vreselijk, de vloeren en de WC-bril zijn onder geplast, remsporen in de pot, geen toiletpapier.... Ik zie mezelf nog staan: 6 weken zwanger, buiten een hittegolf, kotsmisselijk van al die hormonen en in m'n jumpsuit (die dus helemaal uit moet!), mijn evenwicht bewarend in de rijdende trein. Argh!
Tip: Bij de eerste Etos die ik tegenkwam op het station heb ik een pak hygiënische doekjes gekocht die ik nog altijd bij me draag. Als ik dan moet, kan ik de boel in ieder geval (zover dat mogelijk is) ontsmetten!

2.  Overvolle treinen.

Zo kwam ik een keer met mijn dikke buik op een gaar klapstoeltje in de gang terecht, omdat de trein ervoor was uitgevallen en deze overvol was. Maar goed, ik was allang blij dat ik kon zitten!
Nog veel vervelender was de lange reis van Utrecht naar Enschede in een trein die zo vol was, dat iedereen op elkaar gepropt stond en amper kon bewegen. En nee, niet eens in de spits! En nee, ook niet voor 1 halte, maar het gehele traject.
Wij stapten als één van de eersten in de trein, dus hadden een zitplaats (anders had ik die waarschijnlijk opgeëist, ik was toen al ruim 6 maanden zwanger), maar voelde me toch enorm opgelaten. Ik zat op mijn laptop te bloggen en de dames in het gangpad lazen schaamteloos mee om vervolgens dom te giechelen. Uiteraard moest ik plassen, maar opstaan om naar het toilet te gaan was geen optie. Zie je het al voor je, hoe ik mezelf door de massa wurm, met die bolle, uitstekende buik, in een schuddende trein? Daarnaast zat ik in een hoek gepropt met mijn jas en tas op schoot (en bedenk dan weer: die dikke buik!)) en even opstaan om mijn benen te strekken zat er dus duidelijk niet in. Ik had toen al veel last van bekkeninstabiliteit en toen we de eindhalte naderde kon ik bijna niet meer omhoog komen van de pijn.
Thanks NS! Volgende keer misschien een extra wagon inschakelen op deze rit? Dat maakt het reizen voor iedereen wat aangenamer!

3. Deze trein rijdt vandaag niet. Er worden bussen in gezet. 

Hmm.. Een ritje van 20 minuten van Breda naar Rotterdam met de Intercity Direct (je weet wel, die extra snelle vervanging van het gefaalde goudmijntje Fyra) liep zo uit op een reis van bijna 2 uur! Ik kon op deze dag na een druk familieweekend bijna niet meer lopen, en verheugde me erop om snel thuis te zijn. Gelukkig is er dan de Intercity Direct die in 1x doorrijdt!
Maar nee, er reden geen treinen. We moesten met de stopbus naar Lage Zwaluwe en daar overstappen op een andere (stop)trein. Reden: werkzaamheden. Dan mag het, vindt de NS. Het spoor heeft ook wel eens een APK-tje nodig!
Dit was het enige moment in mijn zwangerschap dat mijn hormonen me (bijna) tot een woede-aanval dreven. Ik heb zelfs Roel versteld doen staan!

Voor de bussen moesten we zo'n 5 minuten lopen, daar aangekomen kregen we te horen dat ik om de 'samenreiskorting' op mijn pas te laden toch weer even 5 minuten terug moest lopen naar het station. In de tussentijd zou de bus alleen wel vertrekken, en die gaat maar 1x in het half uur... Maar met de bus mee en inchecken op het eerstvolgende treinstation was geen optie. 'Nee mevrouw, dan krijgt u gewoon een boete!' Dus we moeten het volle tarief betalen wat ik normaal zou betalen voor de trein, voor een oncomfortabele bus die er 2x zolang over doet en waarbij ik 2x extra moet overstappen? En je stuurt een hoogzwangere, waggelende vrouw nog even heen en weer naar het station?
'Jazeker mevrouw. Weet je wat het de NS kost om bussen in te zetten?'
(Ik moest erg hard lachen om deze logica. De wereld op z'n kop!)

4. Invalide of minder mobiel. Hoe dan?

Op Lage Zwaluwe aangekomen bleek er natuurlijk geen aansluiting te zijn. Weer een half uur wachten! En wederom werkzaamheden op het station, waardoor we over hoge stellingen moesten lopen om het perron te bereiken. De lift: kapot. Dus waggel waggel, de steile trap af. Sneu en pijnlijk voor mij. Nog sneuer voor de mevrouw die wanhopig bovenaan de trap stond, met een kinderwagen met een baby erin en een peuter aan haar hand. En niemand in de buurt om te helpen, totdat wij arriveerden. Roel was de held van de dag!
Maar dit is natuurlijk niet het enige voorbeeld. Sporen die niet aansluiten, de trein die opeens aan de andere kant van het perron stopt waardoor iedereen een sprintje moet trekken, steile trappen, kapotte roltrappen, naar urine stinkende liften... Ik had er moeite mee gedurende deze zwangerschap en vraag me ten zeerste af hoe ik dat straks ga doen met een kinderwagen en een baby. Maar hoe werkt dit voor oudere mensen of invalide mensen?
Props voor de service, NS. MAAR NIET HEUS!

5. NS = Nooit Stipt

Volgens de website van de NS rijdt gemiddeld genomen zo'n 90% van de treinen op tijd, met een marge van 5 minuten. Onze ervaring is echter anders. Half april zijn we terug gekomen uit Centraal-Amerika na een reis van 3 maanden en op het traject van Schiphol naar huis liepen we meteen al tegen een hoop gedoe aan. Sindsdien is er géén rit geweest voor ons die op tijd ging. Letterlijk! Ok, de 5 minuten van Schiedam naar Delft ging regelmatig goed, maar van onze langere reizen - iedere maand wel een keer van Rotterdam naar Enschede, naar Utrecht, naar Nijmegen - was 0% stipt. Vertragingen, ritten die uitvallen, extra overstappen, aansluitingen die we daardoor misliepen....
0%!

En ja, dat is extra vervelend als je zwanger bent, en moe, en niet mobiel. Maar eigenlijk is dat gewoon heel erg vervelend voor iedereen. Zeker met een ontzettend duur (wan)systeem als de OV-chipkaart en de hoge prijzen die we betalen voor de trein mag je volgens mij meer verwachten van een organisatie. Ik ben absoluut tegen agressie tegen personeel in het openbaar vervoer, maar ik heb mezelf zo vaak in moeten houden om niet tot op het bot gefrustreerd tekeer te gaan tegen een net iets te bijdehante conducteur na alle bovenstaande ellende, dat ik er soms best in kan komen dat iemand zich te buiten gaat. Wellicht moeten de hoge heren van de Nederlandse Spoorwegen eens kritisch naar het beleid van hun organisatie kijken en hun best doen om de situatie te verbeteren in plaats van op de eerste plaats hun zakken te vullen?

Zo, dat was weer mijn klaagzang van deze week!
Q: Heb jij ook zulke vervelende ervaringen met het reizen met de trein?
En dan natuurlijk de brandende vraag: wie heeft er nog goede tips voor een goedkope, maar veilige auto? Wellicht sta ik dan eens in de file, wind ik me op over de benzineprijs die weer eens omhoog gaat, over parkeerkosten of autopech. Maar op dit moment vind ik weinig me zo frustrerend als de trein en kan ik niet wachten tot we ons eigen barrel voor de deur hebben staan!

♥