TRAVEL || GRANADA, LAGUNA DE APOYO & MANAGUA

Dag 32, 33, 34 + 35: Granada 

NL: Op de 32e dag reizen we van Ometepe naar Granada. Eerst met de boot,
een veel luxere ferry dan op de heenweg. Vervolgens een klein stukje met de taxi, die ons vertelt dat we zo'n anderhalf uur op de bus moeten wachten. Maar als we de hoek om komen lopen, komt er net een bus aan. Niet naar Granada, maar naar Managua, maar volgens de buschauffeur kunnen we gewoon instappen. Bij Las Flores gooit hij ons er weer uit, en daar komt net de bus naar Granada aan. Goed geregeld, we komen nu aan op het tijdstip dat de bus naar Granada in Rivas pas zou vertrekken! Het reizen met de chickenbus is hier echt ideaal, supergoedkoop en de mensen zijn zo behulpzaam!
En dan zijn we in Granada. Supermooi Granada. We verblijven in La Mochila, een hostel met een Nederlandse eigenaresse. Niet dat je daar heel veel van merkt... het hostel is net zo crappy als alle anderen! Maar we hebben een keuken en een jacuzzi. En een kamer voor onszelf, dus we zijn erg tevreden.
Granada is één van de steden waar op zichzelf al zoveel te zien is. Koloniale panden met kleurrijke wanden, kerken, kathedralen. Central Park (verwar het niet met New York! ;)) is een vierkant pleintje in het midden van het centrum. Rechts de kathedraal, met daar voorbij een drukke straat vol restaurants, terrassen en straatartiesten. Als je er zit wordt je 3x in de 5 minuten aangesproken of je iets wil kopen, een zonnebril of een hangmat of een zelfgemaakte bloem van bamboe, maar verder een gezellige en levendige sfeer. Links van het park de markt, waar taxi's en bussen de drukte passeren, mensen roepen wat ze verkopen en de mannen sissen en fluiten als je langsloopt. De straathonden hebben meer manieren dan sommige mannen hier, maar dat hoort erbij bedenken we maar. Aan het eind van de markt een grote supermarkt met voor ieder wat wils.
Wij komen onze dagen door met het wandelen door de stad en het relaxen in het zwembad bij het hostel. We koken een aantal keer voor onszelf en doen 's avonds spelletjes in de gezamenlijke ruimte, of socializen met de andere gasten. Zo komen we een stel tegen uit Antwerpen, wat voor een jaar op reis is. 6 maanden Centraal en Zuid-Amerika, dan 2 weken naar huis, en dan nog 6 maanden Azië. Jaloers!! En een Duitse jongen die binnenkort aan zijn studie aan een Nederlandse universiteit begint en bezig is om Nederlands te leren.
Na 3 nachten willen we eigenlijk doorreizen naar Laguna de Apoyo, maar aangezien dat hostel pas na het weekend een kamer vrij heeft, blijven we een dag langer. Nog wat extra tijd voor een ontbijtje bij het Chocolade Museum, yum! (al bestond dat grotendeels uit de traditionele rijst en bonen of yoghurt en fruit en was de wafel met chocolade het enige wat de naam eer aan doet! :p)
En dan de avond van het tassen pakken... Degene die bevriend met me zijn op Facebook hebben het vast al gezien. Horror! Ik pakte mijn handtasje, de kleine waar ik mijn paspoort e.d. in bewaar, greep erin en zag iets bewegen. Het was een supergrote kakkerlak! In mijn tas! En ik raakte 'm aan! Ik heb nog nooit zo hard gegild, m'n tas op bed gegooid (op bed! what was I thinking?) en tegen Roel geroepen dat er EEN KAKKERLAK IN MN TAS ZATTT! Die heeft het tasje naar buiten gegooid, kakkerlak rende snel weg en ik heb m'n tasje direct leeggegooid en uitgerookt met deo. Die nacht had ik er nachtmerries over. We hebben allebei nog nooit zo'n grote kakkerlak gezien. Het was het naarste wat ik tot nu toe heb meegemaakt op reis!

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 36 + 37 + 38: Laguna de Apoyo

NL: De dag erna kunnen we eindelijk naar Laguna de Apoyo. We hebben een reservering bij hostel Paradiso. Wat een paradijs! Een piepklein kamertje, maar dat maakt niet uit. Daar zullen we toch weinig tijd doorbrengen. De grove stenen trappen zijn omringd met gekleurde bloemenkransen en eindigen bij de voet van het meer. Er zijn twee bars, eentje boven en eentje beneden, waar je alles kan bestellen wat je maar wil op kamernummer (het wordt op de rekening gezet, gevaarlijk!). Er zijn kano's waar we gratis gebruik van mogen maken, luchtbanden voor in het water en ligbedden voor op het strand. In het hele oord goede WiFi-ontvangst. Roel en ik brengen de middag door bij het meer en zoeken dan een terras op om wat te eten. Daar raken we aan de praat met een meisje uit Noorwegen wat vraagt of ze bij ons mag komen zitten, en niet veel later sluit ook een Duits meisje aan. Na het eten komen we ook nog een stel uit Utrecht tegen die ook bij ons komen zitten en zo zitten we aan het eind van de avond met een gezellige groep mensen. Om 22u gaat het boventerras dicht en wordt ons gevraagd naar het terras aan het strand te verhuizen. Ik loop met mijn handen vol de stenen trap af, verzwik m'n enkel op een scheve tree en stuiter naar beneden. Auch! Er staat meteen 6 man om me heen om te vragen of het wel gaat. Eigenlijk niet, ik vraag me af hoe ik op moet staan met de pijn in mijn onderrug, maar voel me zo bezwaard dat ik maar roep dat het wel goed. Awkward! M'n enkel is het volgende struikelpunt, want die sloeg lelijk dubbel. Als we eenmaal beneden zitten, merk ik dat m'n enkel stijf wordt en een beetje dik. Roel regelt wat ijs voor me, wat ik mee kan nemen als we vlak daarna naar bed gaan. M'n rug doet echter nog steeds meer pijn (al zit het hele hostel in over mijn enkel). De volgende dag word ik superstijf wakker, met overal spierpijn. Mijn rug, of vooral de bovenkant van mijn bil is bont en blauw! Volgens een Amerikaanse dokter in het hostel, die mij mank ziet lopen, is mijn enkel lelijk verzwikt, maar is het een goed teken dat die niet bont en blauw ziet. Dat blijkt ook wel, want ik kan er prima op staan, alleen naar binnen buigen doet zeer. Ondanks mijn blessure besteden we onze dag wederom aan het water en kanoën we nog een stuk aan het meer. 's Avonds eten we weer samen met Marco en Marieke en als zij al vroeg gaan slapen drinken Roel en ik nog wat aan het strand. Een prachtige sterrenhemel boven ons, drinkende en feestende mensen achter ons aan de bar.
Wat ook leuk was aan Laguna de Apoyo is dat er een hond was met een nest puppy's. Ze waren van de buren en hoorden dus eigenlijk niet bij het hostel, maar de hondjes hadden al snel door dat hier een hoop aandacht en een hoop voedsel te halen viel. Vond ik ze vooral een beetje zielig - ze zaten onder de vlooien en mijten - en deelde ik ook mijn kipfilet voor avondeten met ze, toch had ik al snel door dat ik niet de enige was die dat vond. Ze kregen dus heel veel stukjes kip, crackers en andere lekkere dingen, en lagen iedere avond bij iemand anders op schoot te kroelen. Deze avond dus bij mij, een kleine bruine (hier niet op de foto) heeft een paar uur bij me gelegen, zo lief!
De volgende dag besluiten we de late shuttle terug te nemen naar de stad en nog een dag te genieten van het prachtige Laguna de Apoyo. 's Avonds slapen we nog 1 nacht in Granada en gaan we uiteten (pizza! ♥) om te vieren dat Roel in april al zijn eerste sollicitatiegesprek heeft staan!
De volgende dag pakken we rond het middaguur de chickenbus naar de hoofdstad: Managua.

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

Dag 39 + 40: Managua

NL: 'In Managua is niet veel te doen.' 'Managua is niet veel aan.' Hoorden we. Wij beleefden het echter anders, wat een leuke tijd hebben we hier gehad! We verblijven in een leuk hostel, met veel kamers in een huis en een tuinhuisje buiten. Wij slapen in het tuinhuisje, een eigen kamer en badkamer voor onszelf. De eerste avond zitten we tot middernacht buiten met een meisje uit Tahiti, een meisje uit Nieuw-Zeeland en een fles rum (en mijn zelfbedachte nieuwe lievelingscocktail: bruine rum met druivenlemonade. we dopen het 'De Rumagua'). We hebben het echt ontzettend gezellig, zo leuk om al die nieuwe mensen te leren kennen! En we worden ook nog getrakteerd op vuurwerk, voor het Chinees nieuwjaar!
De tweede dag gaan Roel en ik naar het Metrocentro, het grootste winkelcentrum van Centraal-Amerika op 10 minuten afstand. Er valt niet zo heel veel te winkelen, het zijn vooral dure winkels en we hebben toch niets nodig. Wel is het een goede plek om koffie te drinken in een fancy koffiebar. 's Avonds eten we bij McDonalds (yaaay!) en gaan we naar de bioscoop, die ook in het complex zit. Ik vind het zo leuk om naar de film te gaan in het buitenland. Een romantische date! De film Selma draait in het Engels, met Spaanse ondertiteling. En wat een indrukwekkende film! Over Martin Luther King en de mars van Selma, als vreedzaam protest tegen het niet-stemgerechtigd zijn van zwarte mensen in de provincie. Ik heb zitten huilen en snikken, wat een onrecht is die mensen aangedaan! Daarna meteen mijn hart gelucht op Facebook over vrede op aarde en gelijkwaardigheid voor iedereen. Ik kan het dan niet laten, zulke gebeurtenissen gaan bij mij door merg en been. Nog steeds, teveel onrecht op de wereld!  
En dan is het alweer tijd om onze tassen te pakken. De volgende dag hebben we in de loop van de middag het vliegtuig naar de Corn Islands. Nog zo'n paradijs! Maar daarover vertel ik de volgende keer. Ik mis jullie!!

EN: To read the text in English, or any other language, please use the translate button. Thanks!

♥