TRAVEL || KAMPEREN

Ik was nooit een fan van kamperen. Kramperen. Slapen in een veel te warme tent en met een WC-rol in je hand the walk of shame naar het toilethok. En dan overal die beestjes... Voor een festival als Lowlands of Pinkpop wilde ik nog wel een paar dagen afzien, maar verder had ik niets te zoeken op een camping. Dat is geen vakantie, niet voor mij. Maar Roel vindt kamperen wel leuk. En toen we bezig waren met het plannen van onze zomervakantie, sloeg ik opeens om. Hele dagen buiten, dichtbij het water. Koken op een gaspitje, back to basic, een leuk bambooservies, gezellige lampjes aan de tent, mijn gezin dicht bij elkaar... Kneuterig, knus. Na alle crappy hostelkamers, slechte bedden en vieze keukens die we tegen zijn gekomen tijdens het backpacken door Latijns-Amerika, kan dit alleen maar meevallen. Ik bedoel, in Nicaragua zat er een kakkerlak in mijn handtas. Veel erger kan het dus niet worden.

En daarnaast, kamperen is goedkoop. En nu we het met minder geld moeten doen, omdat ik ben gestopt met werken om voor Jolie te zorgen en we heel graag nog meer kindjes willen, is dit misschien wel dé manier om toch nog op vakantie te kunnen.

En dus gingen we.

Met de auto op vakantie gaan heb ik altijd al leuk gevonden, en dat is me ook zeker niet tegen gevallen. Op de heenweg namen we de tijd en reden we in 3 dagen naar Italië. We stopten voor een overnachting in Metz (Frankrijk) en in Pratteln (Zwitserland) en tussendoor een aantal keer op mooie picknickplekken langs de snelweg met een waanzinnig uitzicht!
NB! Zwitserland is bizar duur. We dachten er slim aan te doen bij Ikea te gaan eten, die zat achter ons hotel. Die munteenheid zei ons niet zoveel, maar bij terugkomst bleek er €40,- te zijn afgeschreven voor ons simpele diner. Oeps! Voor 2 koffie bij McDonalds bleken we €8,- betaald te hebben. Weet dus waar je aan begint... gelukkig hadden we genoeg broodjes mee voor ontbijt en lunch!

We zouden in eerste instantie een paar dagen naar Dongo gaan, aan het Comomeer en een paar dagen naar Ranzanico, aan het Edinemeer. Maar op beide plekken werd flink wat regen en onweer voorspeld! Dus besloten we op het allerlaatste moment onze plannen om te gooien en op zoek te gaan naar een plek waar de zon schijnt. Dat werd camping Punta d'Oro, aan het Iseomeer. Een rustige camping, direct aan het meer. Heerlijk!

Ik heb er echt van genoten. Onze tent stond in de schaduw, dus we konden lekker uitslapen zonder de tent uitgebrand te worden. Je staat op, ritst de tent open en je staat buiten. Iedere dag ontbijten we uitgebreid aan onze eigen tafel, gaan we zwemmen en liggen we aan het grasstrandje bij het meer. In de namiddag is het tijd voor lunch bij de tent, douchen en boodschappen doen, 's Avonds kookt Roel op het gaspitje terwijl ik Jolie vermaak en maken we een wandeling naar het dorp waar we Italiaans ijs eten en heerlijke espresso drinken, terwijl Jolie in de draagzak slaapt. 10 dagen lang hetzelfde. Het klinkt saai, maar het was heerlijk! Even bijkomen van het drukke leven thuis.

Het was onze eerste vakantie met een kindje. Jolie heeft het ontzettend goed gedaan. We hadden een slaaptentje voor haar mee, maar daar heeft ze vooral in gespeeld. Slapen deed ze het liefst tussen ons in. 's Nachts moest ik haar wat vaker voeden, het was natuurlijk warm en daardoor drinkt ze meer. Maar ze sliep dagelijks uit tot een uur of 9! Qua ontwikkeling maakte ze ook een spurt. De ene dag kon ze opeens zelfstandig zitten (en wilde dan natuurlijk ook niet meer anders), 2 dagen later kon ze opeens haar voeten stevig neerzetten om te gaan staan. Een andere baby op de camping was druk pogingen aan het doen om te kruipen en nadat ze een kwartiertje samen hadden gespeeld zat Jolie ook opeens op handen en knieën. Ze lachte naar iedereen die langs liep en had een ware vakantieromance met het Duitse buurjongetje van een jaar of 4! :)
 
De terugweg besloten we in 2 dagen te doen, met een stop in Strasbourg. De eerste dag ging alles mis. File bij Milaan, file bij de grens, 2 uur file voor de Gotthardtunnel in Zwitserland! Jolie was het helemaal zat en krijste alles bij elkaar in de Maxicosi. Dus heb ik haar gevoed in de file en het laatste uur heeft ze bij mij in de draagzak voorin gezeten. Vast niet verantwoord, maar op een gegeven moment was ze steeds zo overstuur dat ze ervan moest spugen! Dichte wegrestaurants... en heel veel honger! Door de files en de vele stops om Jolie te troosten en te voeden deden we er uiteindelijk 12 uur over om Strasbourg te bereiken!
De laatste dag ging gelukkig weer helemaal volgens plan. We konden lekker doorrijden, en konden weer genieten van het uitzicht en fijne stops op picknickplekken. Jolietje zat ook weer een stuk beter in haar vel en na de vermoeiende dag van gisteren sliep ze extra veel.

Mijn conclusie: Kamperen is tof! Ik ben zo blij met onze auto en volgend jaar kunnen we zeker op zoek naar een eigen tent (deze hebben we geleend). Op de terugweg was ik namelijk alweer nieuwe reizen aan het plannen. Wildkamperen in Scandinavië lijkt me prachtig. En ook in Duitsland hebben we nog een hoop te zien en vrienden te bezoeken. En de landelijke sfeer van Zuid-Frankrijk.... om bij weg te dromen.
O, that wanderlust.....

Houd jij van kamperen?

♥

x