EVEN BIJKLETSEN
De laatste keer dat ik iets schreef op AfterNINE is precies een half jaar geleden. Een half jaar waar ik met hele andere dingen bezig was dan schrijven: met bevallen, met mijn baby. Met mijn gezin. Voedingen, slaapjes, zindelijkheidstraining, zwemles. En bovenal het weer vinden van een nieuwe balans als gezin van 5 en heel veel samen zijn.
Dinsdag 6 april 2021 is ze geboren, onze prachtige dochter Vieve Cato Aimée. In zoveel liefde, na een mooie, ontspannen bevalling. 3230 gram, heel netjes dus in tegenstelling tot haar minizussen. Mijn hele bevallingsverhaal zal ik nog eens apart delen, maar ik kan vooral zeggen dat het een hele mooie ervaring was. Ik denk echt dat de manier waarop ik me heb voorbereid op de keizersnede daar aan heeft bijgedragen. Vieve dronk meteen goed (ze begon al op de operatietafel, terwijl ik nog gehecht werd!) en sliep goed zolang ze mij maar kon ruiken en voelen. De kraamtijd begon dan ook heel fijn. Helaas werd ik na een dag of 5 al ziek en had ik een week na haar geboorte een positieve Coronatest. En dan staat alles opeens stil. De kraamverzorgster stopte (en we hadden net zo'n fijne!), je mag geen kraambezoek meer ontvangen en je krijgt geen hulp. De zorgen of we onze ouders niet besmet hadden. Ik was ziek én herstellende van een keizersnede, Roel bleek ook besmet en Vieve begon met hoesten en was een nacht erg benauwd, waardoor de verloskundige er vanuit ging dat zij ook Corona had. Ze was toen pas 10 dagen oud! Jolie en Lilou met ons in quarantaine, zij bleven gelukkig klachtenvrij en we wilden ze dan ook niet belasten met een Coronatest. Het was een heftige, intensieve tijd, maar het heeft ons niet van onze roze wolk afgekregen! Hoesten na een buikoperatie is heel k*t, maar op zich hielden de klachten voor ons niet meer in dan een stevige griep.
De eerste keer dat ik weer naar buiten ging was helaas met een hele verdrietige aanleiding: het afscheid van mijn goede vriendin Sanne. Zoveel geluk en zoveel verdriet zo dicht op elkaar, ik kan het soms nog niet bevatten. Beide is liefde. Het voelt soms zo ingewikkeld dat rouwen, het gaat over haar en ik kan het niet met haar delen. Ik mis haar echt enorm.
Gelukkig was Roel lang vrij. Zijn geboorteverlof ging pas in nadat hij helemaal genezen was van Corona en er zat nog anderhalve week meivakantie tussen, dus uiteindelijk is hij 8 weken thuis geweest. Dat was zo welkom! Zijn vrije donderdagmiddag vulde ik daarna met leuke activiteiten met z'n allen, na al die tijd binnen hadden we echt behoefte om dingen te ondernemen. Ik verdiepte me in de antroposofische jaarfeesten, want hoe leuk is het om nieuwe tradities te starten! En niet veel later begon de zomervakantie al. We hadden dit jaar geen geld om op vakantie te gaan, en met een pasgeboren baby en alle maatregelen en onzekerheden omtrent Mister C zag ik dat ook niet zo zitten. Dus we schaften de Rotterdampas aan en hebben die maximaal benut. Wat hebben we een heerlijke tijd gehad, ondanks het slechte weer! Zoveel toffe dingen gedaan! Baby mee in de draagzak, de andere kinderen die eigenlijk de hele vakantie goedgemutst waren, Roel die op school werkt en dus ook de hele zomervakantie vrij was. En tussendoor ook lekker rustdagjes gepakt, achterstallig onderhoud in huis weggewerkt en eindelijk weer veel vrienden en familie gezien. Het was echt heel fijn!
Natuurlijk zijn er momenten dat het zwaar is met 3 kindjes, ik kom standaard handen tekort om nog maar niet te beginnen over het tekort aan slaap haha! Maar wat is het ook een rijkdom, het klinkt cliche maar zo voelt het echt! Ik geniet met volle teugen van die 3 meiden en ik ben zo trots! Mijn hart loopt soms haast van over!
En nu zijn we dan op dit punt beland. September! School is weer begonnen, Lilou is gestart op de peuterspeelzaal, Jolie had haar eerste zwemles. De laatste straaltjes nazomerzon en de frisse herfstlucht waar ik zoveel van hou. En Roel zijn vrije donderdag staat nu voor mij in het teken van schrijven en het zoeken naar betaald werk. Want na 6 jaar thuisblijfmoeder te zijn geweest zijn we door al onze financiële reserves heen en moet er dus weer wat extra's binnenkomen. Ik heb 1000 dromen, interesses en ik denk ook wel wat talent, maar op dit moment heb ik geen idee waar ik moet beginnen. Mijn eigen faalangst blokkeert me en ik voel me volledig lamgeslagen op de momenten dat ik juist graag door wil pakken. Ik grapte al op Instagram: als me op het gebied van werk en opleiding niet zoveel was aan komen waaien, had ik waarschijnlijk onder een brug geleefd. ;)
Dus ik begin maar gewoon. Met een bijkletsblogje. Want schrijven is en blijft mijn grote passie.
Liefs!
